“Vacanza” Permanente: volgende keer beter

Dit keer geen breiwerk of kunstig getrimd schaamhaar: ‘”Vacanza” Permanente’ brengt clichéloze, maar niet altijd even overtuigende kunst van vrouwen.

Ann Veronica Janssens (56) rukt al decennialang uit met fonkelende licht- en kleurinstallaties. Ze schept regenboogeffecten, brengt mysterieuze projecties in de vorm van een ster of tovert psychedelische concentrische cirkels op wanden en muren. Het werk van de Belgische is bijna altijd intrigerend en elegant: soms lijkt het wel alsof Janssens stukjes van de hemel naar tentoonstellingsoorden weet over te hevelen.

Dit zes jaar oude Purple & Turquoise kun je beschouwen als een etherisch schilderij met licht. In plaats van verf en penselen gebruikt Janssens immers speciale lampen die werden ontwikkeld om gekleurd licht te produceren. Twee jaar geleden werd een vergelijkbare versie geïnstalleerd in een zaal van de Senaat. Medium Pink Turquoise werd toen aangeleverd in het kader van de honderdste Vrouwendag, en wil het nu lukken: in het NICC prijkt het werk weer tussen andere vrouwelijke bijdragen.

‘Vacanza’ Permanente is een expo met enkel kunst van vrouwen en een wat knoestige insteek die refereert aan werk en verlof. Ander fijn werk zijn de een speelse installatie met ontelbare driehoekjes van Sofie Haesaerts en een afgewerkte fotoreeks over een drukdoende vrouw door Ria Pacquée. De bijdragen zijn echter onevenwichtig, want soms hopeloos oninteressant, flodderig, flauw of enerverend. Ook de manier waarop de kunst getoond wordt, is weinig uitnodigend. Je krijgt de indruk dat alles lukraak is neergezet en dat ondanks het stevige kaliber van de deelnemende kunstenaars een tentoonstelling werd opgezet die elke vorm van binding mist. Jammer maar helaas, volgende keer beter.

Els Fiers