Kwetsbare stillevens Pierre Lahaut tentoon in Elsene

Met de expo brengt het Museum van Elsene een hommage aan de 80-jarige kunstenaar Pierre Lahaut.

Zoals de titel doet vermoeden wil het Museum van Elsene met ‘Pierre Lahaut. Hommage’ hulde brengen aan de Belgische kunstenaar, die in 2011 zijn 80ste verjaardag viert. De expo toont een veertigtal werken uit de periode 1956-2008. “Curator Claire Leblanc en Isy Brachot hebben de werken samen gekozen”, vertelt Pierre Lahaut.

Met hun selectie toont het duo dat het oeuvre van Lahaut, die tussen 1969 en 1995 lesgaf aan La Cambre, voortdurend veranderde. Zijn werk zweeft tussen figuratie en abstractie en ook technisch beperkt hij zich niet tot één materiaal. In de loop der jaren maakte de kunstenaar zich de heersende artistieke stromingen eigen en verwerkte hij ze in zijn eigen beeldtaal.

Zo sloot het werk van Lahaut in zijn beginperiode aan bij het expressionisme, zoals te zien is op ‘L’été’ (1959). Daarna verkende hij de lyrische abstractie, wat hij ook in de titels van die werken liet uitschijnen. Het abstracte, met zwarte contouren geaccentueerde werk ‘De Huwelijkskamer n° 5’ (niet gedateerd) sluit dan weer aan bij het Amerikaanse abstract expressionisme. Laatste overduidelijke referentie aan de kunstgeschiedenis is het hyperrealisme, op de expo vertegenwoordigd door ‘Hyperréalisme’ (1976), een voor Lahaut atypisch werk dat een groene heuvel met een hek rond afbeeldt.

Kwetsbare kracht

Begin jaren ’80 legde Lahaut zich steeds meer toe op de afbeelding van kleurrijke (berg)landschappen, die geen enkel teken van levende wezens bevatten. In de loop van de jaren ’80 worden zijn landschappen zowel in vorm als kleur abstracter. Steeds meer geometrische elementen doen hun intrede in de landschappen, die evolueren naar ongedefinieerde ruimtes.

Zo creëert Lahaut begin jaren ’90 geleidelijk aan meer stillevens, waarin hij terug meer kleur toelaat. Voor een meestal donkere achtergrond speelt Lahaut met vormen als prisma’s, balken, kegels en kubussen. Doordat Lahaut die geometrische elementen telkens opnieuw een beetje draait en forceert, bezitten de stillevens een bijzonder persoonlijke en kwetsbare kracht.

Nooit tevreden

In de laatste zaal hangen een dertigtal aquarellen uit 2004/2005, waarin dat vormelijke experiment tot een hoogtepunt gedreven wordt. Ook de densiteit en het subtiele kleurgebruik van het werk spreekt tot de verbeelding. “Ik heb in Parijs een 600-tal aquarellen gemaakt. Ze vormen een zoektocht naar vormen, maar tegelijk schuilen er ook diepere gedachten in. De kleur komt gevoelsmatig”, stelt Lahaut.

Met ‘Pierre Lahaut. Hommage’ krijgt de Belgische kunstenaar, die sinds 1995 in Parijs woont, een eerste grote tentoonstelling in het Museum van Elsene. “Ik ben tevreden, maar tegelijk ben ik ook nooit helemaal tevreden”, besluit Lahaut. En dus timmert de 80-jarige kunstenaar nog steeds aan zijn schilderkunstige weg.

Publicatie

Via zijn poëtische werk zoekt de kunstenaar naar evenwicht en geeft hij zichzelf bloot. De titel van het bijhorende boek, namelijk ‘Pierre Lahaut. Portrait et autoportrait’ speelt daar ook op in. Voor de publicatie, die uitgegeven is door het Mercatorfonds, sprak auteur Françoise Lalande regelmatig met de kunstenaar.

Dat resulteert in een bijzonder mooi, op groot formaat uitgegeven boek dat – net als de expo – het leven van de kunstenaar reflecteert. Via het boek kan je de artistieke evolutie van de kunstenaar volgen. Door het grote formaat komen de afbeeldingen mooi tot hun recht. Enig minpuntje: het boek, waarvan slechts 1000 exemplaren voorhanden zijn, is enkel in het Frans beschikbaar.

Elien Haentjens