Het beste werk van Frances Goodman

Voor het glimmende tweeluik Fuck Boys, Get Toys ging de Zuid-Afrikaanse Frances Goodman een paar Mini-motorkappen te lijf met een klinkhamer.

Frances Goodman – niet te verwarren met de overleden fotografe Francesca Woodman – verdiept zich graag in de vrouwenziel. Ze maakt werk over liefde en het bijbehorende relationele gedonder, maar zich vastrijden in sentiment doet ze gelukkig niet.

Voor het glimmende tweeluik Fuck Boys, Get Toys ging de Zuid-Afrikaanse een paar Mini-motorkappen te lijf met een klinkhamer. Hetzelfde deed ze met een glanzende Jaguar (Call me Sugar, Daddy) en met de kap van een Ferrari (That was a Short Ride). De motorkappen maken deel uit van de vorig jaar geïnitieerde Revenge Series. Goodman verklankt erin de wraak van de bedrogen vriendin, geventileerd op de lak van kleurige en dure bolides. Schelden als een furie doet Goodman overigens niet. Haar in het metaal gedreven slagzinnen wijzen vooral op de verschillende gezichten van de liefde. Geld, macht en seks zijn uiteraard aan de orde, maar Goodman voegt ook humor toe, speelt met clichés en gooit en passant een paar onwrikbaarheden over mannen en vrouwen overboord.

De motorkappen maken deel uit van Fireflies, een groepstentoonstelling met werk van uitsluitend vrouwelijke kunstenaars. De toonzetting is verrassend en fris, al komt er ook wel eens een mevrouw met een minder lichtvoetig werk aanzetten. Zo waren we even in de ban van Deep Water Horizon (Antonia Wright), een video waarin de jonge Amerikaanse poedelnaakt door een van de meest vieze steegjes van Miami rolt. Aanleiding was het lekkende olieplatform in de Golf van Mexico in 2010, maar zich vuilmaken tijdens performances deed Wright daarvoor ook al. In een andere film wordt de idylle van het gezin onderuitgehaald met behulp van keukengerei en een vichy-tafelkleed (Karine Marenne).

Ook present is een gemakkelijke zetel die werd opgesmukt met fluwelen zwammen (Elodie Antoine), en op een sokkeltje liggen twee siliconenvullingen voor borsten in een romantische omstrengeling (Sylvie Ronflette). Fijnbesnaarde waar, maar wij gingen toch voor het gesoigneerde sarcasme van Frances Goodman. Haar werk oogt altijd oogstrelend en verleidelijk, maar aan de basis ligt steevast een modderbadje vol foute gedachten.

Els Fiers