Bruegel in een hedendaags kleedje

© Tom Woestenborghs Actionfields Gallery

De artistieke erfenis van Bruegel is springlevend. Daarvan getuigt de Mechelse tentoonstelling ‘Confrontaties. De grote vissen eten de kleine’.

Hoewel Pieter Bruegel de Oude (ca. 1520-1569) vooral bekendheid geniet om zijn volkstaferelen en spreekwoorden, telt zijn oeuvre ook een groot aantal maatschappijkritische werken. Een goed voorbeeld daarvan is de pentekening ‘De grote vissen eten de kleine’ (1557).

Die pentekening vormt het uitgangspunt van ‘Confrontaties. De grote vissen eten de kleine’. De kunstgaleristen in spé van Syntra Mechelen confronteren er de oude pentekening met het werk van twaalf hedendaagse kunstenaars. Voor die Bruegel anno 2010 werkten ze samen met hun leraar – en tevens zelf jonge galerist – Vincent Verbist van Actionfields.

In 2006 ging een stel hedendaagse kunstenaars al eens aan de slag met het oeuvre van Bruegel. Dat resulteerde toen in de expo ‘Bruegel revisited’, een project van het Lieven Gevaert Centre van de K.U. Leuven. Daarom gaf onderzoekster Mieke Bleyen een inhoudelijke inleiding op deze ‘Confrontaties’.

“In deze prent stak Breugel een dubbele boodschap: zo verbeeldt hij niet alleen dat belangrijke mensen altijd meer macht zullen hebben dan kleine visjes, maar ook dat té veel macht nefast kan aflopen. Want de grote vis barst”, stelt Mieke Bleyen. “Die thematiek komt terug in het beeld ‘Fallen dictator’ (2005) van Philip Aguirre y Otegui.”

Maatschappijkritisch

Ook het werk van Marco de Sanctis legt de link tussen kunst en maatschappij. Net zoals de grote vis de kleine visjes opslokte, verorbert de kunstenaar in zijn video ‘Buffet’ zijn sculptuur. Dat resulteert in een grappige, maar tegelijk lugubere video. De Sanctis wil er thema’s als lust en lijden in het kunstenaarsbestaan mee aankaarten.

Maatschappijkritisch is ook het werk van de jonge Mehdi-Georges Lahlou, van wie het werk ‘Cocktail, ou autoportrait en société’ gecensureerd werd. Door tussen allemaal mannenschoenen ook een stel rode naaldhakken bij een gebedsmatje te plaatsen wilde hij de plaats van het lichaam en de seksualiteit in de moslimcultuur in vraag stellen. Op ‘Confrontaties’ toont hij ‘Vive la Fête’ (2010), dat de Kaäba omgeven door discobollen voorstelt.

Vismotief

Daarnaast zijn er thematische verbanden met het werk van Anton Cotteleer, die met zijn sculptuur ‘I’m Sorry’ (2007) ons koloniale wereldbeeld aan de kaak wil stellen. En met het werk ‘Het einde van een sombere dag’ van Tom Liekens, waarbij het landschap net zoals bij Bruegel een cruciale rol speelt.

Visueel inspireerde Bruegel bijvoorbeeld Tinus Vermeersch, wiens minuscule pentekeningen perfect aansluiten bij de artistieke beeldtaal van de oude meester. Narcisse Tordoir en David Hominal sloegen de handen in elkaar voor een hedendaagse vorm van de oude prent. Tot slot stelt Tom Woestenborghs met zijn ‘Big fish hunting club’ (2010) en ‘The representation of’ via het motief van de vis hedendaagse machtsverhoudingen in vraag.

Toepasselijke locatie

Voor hun expo vonden de galeristen in spe onderdak in de voormalige werkhuizen van de Mechelse matrassenfabriek E. Devis. Niet alleen beschikt die locatie over een toepasselijke naam, maar het kader met zijn authentieke houten vloeren en oude bloemenbehang verleent de expo ook een toegevoegde waarde.

Oorspronkelijk dateert het goed verborgen complex uit de 16e eeuw. In de loop der tijden namen achtereenvolgens de apostelinnen, de orgelbouwerfamilie van Jozef Cappuyns en de familie Devis er hun intrek. Tussen 1911 en 1970 baatten zij er een matrassenfabriek uit. Wellicht wordt het pand binnen afzienbare tijd opnieuw getransformeerd in een woonhuis. Wie dus graag een kijkje neemt achter de schermen, grijpt met ‘Confrontaties’ zijn kans.

Elien Haentjens

‘Confrontaties. De grote vissen eten de kleine’, tot 27 juni in de Voormalige Werkhuizen E. Devis in Mechelen. De tentoonstelling is ook opgenomen in het kunstenparcours van de Dijlefeesten.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content