Bart Caron: ‘Vlaanderen voert een wachtkamerbeleid’

Volgens Bart Caron, een van de belangrijkste cultuurbeleidsmakers achter de schermen, is het huidige cultuurbeleid vooral erg nuchter.

Vlaams parlementslid Bart Caron, jarenlang de belangrijkste cultuurbeleidsmaker achter de schermen, spreekt over zijn recent verschenen boek ‘Niet de kers op de taart/Waarom kunst-en cultuurbeleid geen luxe is’. Hoe beoordeelt u het huidige Vlaamse cultuurbeleid?
Caron: “Cultuur staat niet hoog genoteerd in deze Vlaamse regering. Noch Kris Peeters noch de minister van cultuur zijn de grote bezielers van een culturele ontwikkeling. Het is een hele nuchtere regering die vooral met geld en economie bezig is, wat misschien begrijpelijk is in deze moeilijke tijd. Cultuur wordt verdrongen, maar niet afgebroken. Het systeem van besparingen in de eerste jaren was wat revanchistisch.”

“In het vormingswerk verloor VormingPlus een kwart van zijn subsidies. Deze geografisch georganiseerde beweging werd onder Anciaux opgezet met een groot hart voor levenslang leren bij brede publiekslagen. Ze staat een beetje haaks op de klassieke verzuilde aanpak die in Vlaanderen inzake cultuur, en zeker in het vormingswerk nog altijd bestaat. We hebben ooit heel wat ontzuild in de bovenbouw van het sociaal-cultureel werk, nu worden we met de terugslag geconfronteerd.”

Ook Vlaanderens internationale cultuurbeleid verloor tot 40 procent van zijn middelen.
Caron: “Dat is vooral een besparingsoperatie, voor een deeltje ook een afrekening met wat de vorige Vlaamse regering deed. Wat zal mijn vriend Hugo Degreef nu moeten schrijven in zijn nota internationaal cultuurbeleid voor de minister? Ik hoop uit de grond van mijn hart dat er iets moois van komt. Trouwens, het internationale cultuurbeleid moet ook niet ingegeven zijn door de belangen van Vlaanderen als natie om zijn imago uit te dragen, maar door de belangen van kunstenaars om hun werk internationaal te kunnen brengen.”

“Kris Peeters gaat naar de wereldtentoonstelling in Shanghai, en voor de mooie receptie moet er een klassiek orkest spelen. Hij neemt niet de Brussels Philharmonic of het symfonisch orkest in Brugge of de filharmonie in Antwerpen mee, maar een telefoonorkest zoals dat heet – bij mekaar getelefoneerde muzikanten die op een vliegtuig naar Shanghai worden gezet. Dat zegt alles over deze Vlaamse regering.”

“Tegelijkertijd geef ik toe dat Schauvlieghe zich nu een beetje vindt. Binnen de bescheiden middelen voert ze zeker geen afbraakpolitiek, probeert ze zelfs een aantal posities van adviesorganen en beoordelingscommisssies preciezer te krijgen dan vroeger. Dat is een verdienste. Maar globaal zou ik het een wachtkamerbeleid noemen. We wachten op betere tijden en op een Vlaamse regering die cultuur hoger in het vaandel voert.”

Jan Braet

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content