De Nederlandse schrijver en dichter Gerrit Komrij is op 68-jarige leeftijd onverwacht overleden. De doodsoorzaak is onbekend.
De familie van Gerrit Komrij heeft het nieuws van zijn onverwachte overlijden bevestigd aan de Nederlandse omroep NOS. Het is nog niet bekend waaraan de schrijver is overleden.
Tom Lanoye: Belangrijke figuur is ons ontnomen
‘We zijn een hele goeie vriend verloren, die we ook dikwijls in Zuid-Afrika zagen,’ reageerde Tom Lanoye op Radio 1. ‘Gerrit Komrij was een unieke figuur met een unieke plaats in de Nederlandse literatuur. Er is ons een zeer grote en zeer belangrijke figuur ontnomen.’
Geboren in een kippenhok
Gerrit Komrij komt op 30 maart 1944 tijdens een luchtaanval in een kippenhok in Winterswijk op de wereld. Hij blijft, na een niet afgemaakte studie neerlandistiek en algemene en vergelijkende West-Europese literatuurwetenschap, samen met zijn levenspartner Charles Hofman in Amsterdam hangen. Tegen die tijd heeft hij al enige faam verworven als dichter, essayist, romanschrijver en gevreesd criticus.
Zijn eerste publicatie verschijnt in 1968: “Maagdenburgse halve bollen en andere gedichten”. Na zijn literaire debuut volgen ontelbare dichtbundels zoals “De os op de klokketoren” en “Alle gedichten tot gisteren”.
Voor zijn essaybundel “Papieren Tijgers” kreeg hij de Busken Huetprijs in 1979. Tot zijn bekendste romans behoren het autobiografische “Verwoest Arcadië”, “Over de Bergen”, “De Klopgeest” en “Hercules”.
Treurbuis
Verder schrijft Komrij onder meer recensies en later ook zijn serie “Teringstein” voor Vrij Nederland en televisiekritieken en columns voor NRC Handelsblad. Ook voor Belgische weekblad Humo schrijft hij columns en gedichten.
Voor de VPRO verzorgt hij een show over televisie in Nederland. In zijn televisiekritieken verzint hij het woord “treurbuis” om de treurnis op de Nederlandse televisie aan te duiden.
Hij ontvlucht Amsterdam in 1984 en gaat in Portugal wonen.
Absurdistan
Zijn hele leven lang uit hij onophoudelijk kritiek op het werk van zijn mede-dichters en schrijvers. Maar ook televisiemakers, architecten, de Scientology-kerk en het Nederlandse koningshuis zijn regelmatig schietschijf.
Ondanks zijn voortdurende kritiek op Nederland, dat hij doorgaans Absurdistan noemt, wordt hij in 2000 toch verkozen tot dichter des vaderlands. De afspraak is dat hij minstens vier keer per jaar een gedicht schrijft over belangrijke gebeurtenissen in Nederland.
Komrij houdt woord en schrijft onder meer over de ramp in Enschede en prins Claus, maar maakt zijn termijn als vaderlands dichter van vier jaar niet vol.
‘Schaamprijzen’
Voor zijn werk krijgt hij talloze prijzen, zoals de Poezieprijs van de stad Amsterdam in 1971 voor zijn dichtbundel “Alle vlees is als gras, of Het knekelhuis op de dodenakker”, de Herman Gorterprijs in 1982 voor “De Os op de klokketoren”, de P.C. Hooftprijs in 1993 voor zijn beschouwend proza en de Gouden Uil Literatuurprijs in 1998 voor de poëzie-bloemlezing “In Liefde Bloeyende”.
Over al deze loftuitingen zei hij ooit in een interview: “Ik wil helemaal geen prijzen winnen. Elke Nederlandse schrijver krijgt, als hij maar lang genoeg leeft en niet al te stom is, gewoon alle prijzen. Het zijn namelijk schaamprijzen: nu kunnen we niet meer om hem heen. Die moet ook eens een prijs.” (Belga/TV/EE)
