Een fraai gestileerde maar afstandelijke meditatie over liefde en lijden.
Tran Anh Hung met Rinko Kiuchi, Kenichi Matsuyama, Kiko Mizuhara
Kiezen is verliezen maar ook volwassen worden. Dat is het devies van deze licht be- en vervreemdende nostalgietrip, een verfilming van Haruki Murakami’s ‘onverfilmbare’ bestseller. Verteller met dienst is de verlegen toneelstudent Toru Watanabe die terugblikt op zijn studentenjaren aan de unief van Tokio. Terwijl de rebelse geest van Mei 68 daar de hormonen ophitst, worden die van Toru vooral bespeeld door Noako en Midori. De eerste is een jeugdvriendin die na de zelfmoord van hun gezamenlijke vriend met depressies kampt. De tweede is zijn levenslustige medestudente, met nogal wat innerlijke fricties en discrete drama’s tot gevolg. Net als Murakami peilt regisseur Tran Anh Hung (The Scent of the Green Papaya, Cyclo) vooral naar de innerlijke actie met nogal wat expressieve stiltes en lyrische shots. Emotioneel eclatante cinema hoef je dan ook niet te verwachten; wel een fraai gestileerde maar afstandelijke meditatie over liefde en lijden. En dat met sensuele beelden van opwaaiende gordijnen en ruisend gras die zachtjes voortgestuwd worden door de introverte score van Radiohead-gitarist Jonny Greenwood. Mooi en meditatief, maar weinig meeslepend. (Dave Mestdach)
