Topfilms van Béla Tarr

Nog nooit een film van de Hongaarse slow cinema-meester Béla Tarr gezien? Laat u dan betoveren door vijf zwart-wit parels.

‘Ik heb niets meer te vertellen. Ik hou er mee op’, verraste Béla Tarr (56) nadat The Turin Horse begin dit jaar in première ging op de Berlinale en daar de Grote Prijs van de Jury wegkaapte. Als Tarr woord houdt, wordt zijn tiende langspeelfilm – een bezwerend boerendrama dat uit hooguit dertig shots bestaat – bijgevolg zijn laatste. Met het afscheid van de Hongaarse, meester verliest de hedendaagse cinema een unieke stem.

Hoewel Tarrs films nooit de Belgische bioscoop haalden, kan zijn invloed op de arthousecinema nauwelijks worden overschat. In zijn slipstream nestelden zich de voorbije twee decennia verschillende cineasten die net als Tarr de tijd nemen om hun composities op de kijker te laten inwerken, met shots die desnoods minutenlang duren.

Die specifieke filmesthetiek leverde het containerbegrip ‘slow cinema’ op, waarin gemakshalve alle ’trage’ auteursfilms worden gedumpt en waarvan Tarr tegen wil en dank als boegbeeld dient.

Nog nooit een film van de onvolprezen Béla Tarr gezien? Laat u dan betoveren door deze vijf zwart-wit parels.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

The Turin Horse (2011)

De Duitse filosoof Friedrich Nietzsche was er in 1889 in Turijn getuige van hoe een paard werd afgerost door zijn koerier. Nietzsche hield er een zenuwinzinking aan over, maar hoe zat het met dat paard? Tarr loert achter de coulissen van de historische anekdote en brengt in dertig virtuoos gechoreografeerde shots een even mythische als aardse ballade over het harde, routineuze boerenbestaan. Een zwanenzang in majeur.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

The Man from London (2006)

Tarr stript de polar van ‘onze’ Georges Simenon tot een bezwerende trip langs mistige havendokken, met Miroslav Krobot als de dokwerker die er na een moord met een geldkoffer vandoor gaat en Tilda Swinton als diens eega. Tarr goes Hitchcock. Of zoiets.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Werckmeister Harmóniák (2000)

Wanneer een circus – met een walvissenkarkas en een mysterieuze prins als attracties – neerstrijkt in een grauw provinciehol, laaien de emoties traag maar gestaag op. Een magistrale, ritualistisch gefilmde mijmering over schoonheid en wreedheid, met Fassbinderveterane Hanna Schygulla en wondermooie muziek van huiscomponist Mihály Vig.



Satantango (1994)
Hongarije, de late jaren 80. Enkele dorpsgenoten hopen hun collectieve boerderij met een zak vol geld te ontvluchten, tot de dood gewaande Inias weer ten tonele verschijnt. Tarr verfilmt de roman van zijn vaste verhalenleverancier László Krasznahorkai vanuit verschillende perspectieven, als een dik zeven uur durende tango der traagheid. ‘Een verwoestend monument’, orakelde Susan Sontag en met haar het internationale filmjournaille.



Family Nest (1979)
Op zijn 22e debuteerde Tarr met dit no-budgetdrama over een arbeidersfamilie die uiteen dreigt te vallen door armoede en huisvestingproblemen. Een kritische commentaar op het Hongaarse communisme, met bruuske cuts, los camerawerk en ongedwongen amateuracteurs.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content