Roman Helinski

© Hollands Diep/Perry Schrijvers

1 Schreef je De wafelfabriek als waarschuwing tegen mensen die meeslepende verhaaltjes vertellen, maar niet willen opdraaien voor de gevolgen ervan?

Helinski: In Bloemkool uit Tsjernobyl, mijn debuut van drie jaar geleden, voerde ik een man op die massa’s verhalen vertelde. Die waren verzonnen, maar niemand werd er slechter van. De wapenfabriek toont het tegenovergestelde: Arka speldt de mensen fabeltjes op de mouw, maar dat blijft dit keer niet zonder gevolgen. Ik vind het opvallend en verontrustend te zien hoe makkelijk een groep mensen achter een idee kan aanhollen. En dat geldt echt voor iedereen, ook voor jou en mij. Als je goed bent, kun je mensen echt tot praktisch alles verleiden, ook tot het meest immorele.

2 We zijn allemaal potentiële slachtoffers omdat we allemaal wel wat te klagen hebben?

Helinski: Precies, niemands leven is perfect en iedereen is wel een beetje ongelukkig. Het enige wat je nodig hebt, is iemand die je daarop wijst. Arka had dus net zo goed iemand anders kunnen zijn, met een heel ander plan. Wat mij fascineert, is dat de groep op een gegeven moment ontevreden is, terwijl het best wel oké gaat. Wanneer dan iemand voorbijkomt die op dat gevoel inspeelt, loopt de groep hem achterna. Het is misschien wat makkelijk om een brugje te slaan naar het heden, maar heel veel van wat vandaag misloopt in Amerika is een gevolg van een dergelijke groepsdynamiek. Wanneer de meeste mensen in je omgeving overstag gaan, moet je wel heel erg stevig in je schoenen staan om daar tegenin te gaan. Je persoonlijkheid koesteren, vergt moed.

3 Waarom heb je van Arka een Oost-Europeaan gemaakt?

Helinski: Omdat ik hem zo voor me zag. Toen ik achttien was, schreef ik een aantal verhalen met als hoofdpersonage een sterke man die macht over mensen wilde hebben. Dat was Arka. De wafelfabriek was aanvankelijk in de eerste persoon geschreven, tot ik besefte dat Arka moest terugkomen. Hij heet ook niet toevallig zo. Bij Arka Narovski rommelt er iets. Ik kan me niet voorstellen dat hij Pieter zou heten. Een Hollandse naam zou niet hebben gepast. Ik heb zelf een Poolse achtergrond, maar dat speelde in feite niet zo’n grote rol. Het voornaamste is dat Arka een vreemdeling is die het verhaal inloopt zonder dat we weten waar hij vandaan komt en het dan ook weer uitloopt en verdwijnt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content