Robert De Niro blaast 73 kaarsjes uit: een overzicht van zijn tops en flops

Robert De Niro mag vandaag 73 kaarsjes uitblazen. Sinds zijn doorbraak in Mean Streets heeft hij de filmkijker talloze legendarische momenten bezorgd. En ook enkele minder fraaie scènes. Een overzichtje.

The Godfather: Part II (1974)

Robert De Niro deed auditie voor vijf verschillende rollen voor de eerste Godfather maar zal achteraf blij zijn geweest dat hij voor geen enkel van deze rollen werd uitgekozen. Met zijn optreden in het tweede deel van de trilogie als Vito Corleone veroverde hij definitief de harten van de filmliefhebbers. In een reeks flashbackscènes krijgen we te zien hoe Don Vito zich opwerkt tot maffiabaas. De Niro won als eerste een Oscar voor een grotendeels niet-Engelstalige rol, hij sprak namelijk Siciliaans.

Taxi Driver (1976)

De monoloog die De Niro afsteekt in deze neo-noir van Martin Scorsese is waarschijnlijk de beroemdste die er bestaat: “You talkin’ to me?”. Maar legendarisch is ook hoe het New York van de jaren zeventig op grauwe wijze op het witte doek wordt getoverd. Wie nu naar de befaamde stad afzakt kan het zich niet voorstellen, maar veertig jaar geleden was dit nog een hell hole.

The Deer Hunter (1978)

Fabrieksarbeiders Robert De Niro en Christopher Walken worden opgeroepen om in de Vietnamoorlog te gaan vechten. Ze komen echter in handen van de Vietcong. Als krijsgevangenen worden Walken en De Niro verplicht een spelletje Russian Roulette te spelen. Initieel een zeer controversiële scène kreeg later een cultstatus.

Raging Bull (1980)

Opnieuw onder de vleugels van Martin Scorsese zet Robert De Niro bokser Jake La Motta neer. In adembenemd zwart-wit wordt het turbulente leven van La Motta verteld. De Niro illustreert zijn talent in een rol die zowel walging als medelijden kan wekken. Zijn breakdown in een isoleercel doen je haren rechtop staan.

Once Upon a Time in America (1984)

De Niro heeft altijd de meest verfoeilijke gangsters met zoveel cool neergezet dat ze de sympathie van de kijker konden opwekken. In deze epische misdaadfilm van Sergio Leone zien we de andere kant van De Niro. In het begin zet hij zijn gewoonlijke charismatsiche lefgozer neer, maar geleidelijk aan evolueert dat naar een afgeleefde, aan opium verslaafde, has been gangster.

Brazil (1985)

Ondanks zijn talloze rollen als maffiafiguur probeert De Niro al van in het begin typecasting tegen te gaan. Zo duikt hij ook op in deze totaal geflipte film van de meester der absurditeit Terry Gilliam. In deze bizarre scène met Jonathan Pryce mag De Niro zich komisch uitleven.

The Untouchables (1987)

Wie kan je in hemelsnaam overtuigend als oppermaffiabaas Al Capone casten? Regisseur Brian De Palma wist zelf waarschijnlijk ook dat er maar één naam was die daaraan kon voldoen. Robert De Niro lijkt geboren om dit soort rollen te spelen. Kijk in deze scène naar de doodsangst van de kapper die hem per ongeluk snijdt bij het scheren terwijl Al Capone aan de pers doodleuk uitlegt dat hij nooit geweld gebruikt.

Goodfellas (1990)

“As far back as I can remember I always wanted to be a gangster.” Zo opent Ray Liotta de zesde van in het totaal acht collaboraties tussen Scorses en De Niro. Ook deze is een weergaloze klassieker. De film, gebaseerd op het non-fictieboek Wiseguy, zit vol met onvergetelijke scènes en memorabele personages. Goodfellas is een film die als geen ander portretteert hoe snel iemands geluk kan keren in de misdaadwereld. Getuige daarvan deze scène, met alweer een glansprestatie van De Niro.

Cape Fear (1991)

De Niro laat even de stijlvolle gangster links liggen om in deze nagelbijtende thriller helemaal psycho te gaan. Max Cady heeft in de gevangenis rechten gestudeerd en wanneer hij vrijkomt begint hij de familie van zijn voormalige advocaat regelrecht de stuipen op het lijf te jagen. Alles mondt uit in een bloedstollende climax op een boot in een storm.

Heat (1996)

Visueel artiest Michael Mann brengt grootmeesters Al Pacino en Robert De Niro eindelijk samen in één scène. In de legendarische scène waarin ze samen een koffietje drinken acteren de twee iconen opvallend terughoudend, maar tijdens de rest van hun kat-en-muisje-spelletje laten ze zich helemaal gelden.

Meet the Parents (2001)

Echt schaamtevol begint het te worden wanneer de grote Robert De Niro zich in kinderachtige komedies gaat vertonen. Dit ongrappige relaas over De Niro die de pest heeft aan zijn toekomstige schoonzoon Ben Stiller is samengesteld uit 108 minuten gênante pogingen tot humor.

Dirty Grandpa (2016)

Maar de grootste smet op het blazoen van Robert De Niro is ongetwijfeld deze weinig ludieke pubergrap. We begrijpen echt niet waarom iemand, laat staan een groot acteur als De Niro, opdraaft in zo’n onzinnige rotzooi.

(JVDV)