Robbe De Hert kan ‘Hollywood aan de Schelde’ afwerken: ‘Hij is gevallen, maar nog altijd een ster’

Robbe De Hert © GF

Als alles goed gaat, kan het Film Fest Gent in oktober met de première van Hollywood aan de Schelde uitpakken, de langverwachte documentaire van Robbe De Hert over de geschiedenis van de Belgische cinema. ‘Ik hoop van harte dat de film er komt en dat we deze bladzijde eindelijk kunnen omslaan’, zegt Pierre Drouot van het VAF, kop van jut in de hele De Hert-saga.

Al ruim een kwarteeuw laboreert de 74-jarige cineast aan zijn levenswerk, Hollywood aan de Schelde. Geldzorgen, gezondheidsproblemen, desinteresse van de openbare omroep: het productiepad was met obstakels bezaaid.

In 2001 liep op ATV al een minireeks over de Antwerpse cinema, gedraaid met 125.000 euro steun van het het Fonds Film in Vlaanderen (FFV). Het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF), de opvolger van het FVV, deed er in 2006 nog een schep bovenop. De Hert kreeg een productiesubsidie van 50.000 euro om uit zijn 120 uren opnames een filmdocumentaire te distilleren. Viervijfde van het geld werd effectief uitbetaald, maar in 2007 verstreek de deadline zonder resultaat. Én zonder betaalstaat voor gemaakte kosten, een pekelzonde die door het VAF met de mantel der liefde werd bedekt. De Hert, met op zijn palmares titels zoals De Witte van Sichem (1980), Blueberry Hill (1989) en Lijmen/Het been (2000), is tenslotte zelf een icoon van de vaderlandse cinema. Bovendien kampte hij met zware gezondheidsproblemen, ook toen al.

Jaren gingen voorbij, maar De Hert gaf zijn droom niet op.

Als bij mirakel werd de voorbije weken het ontbrekende budget gevonden om Hollywood aan de Schelde alsnog af te werken. Het begon met een emotioneel interview in Dag Allemaal. Zijn gezondheidsproblemen, zijn worsteling met een jarenlange alcoholverslaving, zijn sores met schuldeisers, zijn uitgewoonde OCMW-flat waar de muizen krioelen: De Hert deed met dat interview een gooi deed naar het wereldrecord zieligheid.

Zijn gezondheidsproblemen, zijn worsteling met een alcoholverslaving, zijn sores met schuldeisers, zijn uitgewoonde OCMW-flat waar de muizen krioelen: Robbe De Hert deed met dat Dag Allemaal-interview een gooi naar het wereldrecord zieligheid.

Aangestoken door medelijden begon een student samen met de weduwe van een figurant uit een van De Herts films aan een crowdfundigcampagne. Met onverhoopt succes: in enkele weken tijd haalde helprobbe 40.000 euro op. Niet alleen via het internet. Collectebussen verhuisden van de ene bruine kroeg naar de andere, op de keper beschouwd een passende wederdienst van de Antwerpse horeca voor De Hert, jarenlang een trouwe klant en grootverbruiker. BV’s en andere cultuurdragers sprongen in de dans, met als orgelpunt een benefietavond in mei 2017, met optredens van onder anderen Tom Barman, Stef Kamil Carlens en Guido Belcanto.

Bij zoveel breed gedragen goodwill kon en mocht de politiek niet achterblijven. Vlaams minister van cultuur Sven Gatz (Open Vld) bracht 50.000 euro in, overschot uit een met geld van de Nationale Loterij gespijsde pot voor kansengroepen waar de minister naar eigen goeddenken over beschikt. Dat het gebaar niet ten koste ging van de cultuursubsidies, kon niet beletten dat her en der gemor opsteeg. Nogal wat theaterhuizen, musea en andere cultuurcentra hebben dit jaar fors ingeleverd op hun bestaansmiddelen. Dan steekt zo’n gift – aan een cineast wiens creatieve hoogtepunt al dertig jaar achter ons ligt, zoals een sikkeneurige commentator schreef – wel eens de ogen uit. Bleef nog een gat van 10.000 euro over om het noodzakelijke budget voor het afwerken van de documentaire dicht te rijden. Dat bedrag werd tenslotte door Antwerps schepen van cultuur Caroline Bastiaens (CD&V) op tafel gegooid.

Het monteren kan beginnen.

Pierre Drouot
Pierre Drouot© Belga

Het is een verheffend verhaal van solidariteit en artistiek idealisme, met evenwel een opvallende dissonant. In zijn vele interviews schopte De Hert wild om zich heen naar diegenen die hem op zijn lange en hobbelige parcours iets in de weg zouden hebben gelegd. De lijst van bekende namen is lang, enige rancune is De Hert niet vreemd. Eén naam springt echter in het oog: VAF-intendant Pierre Drouot (73) is de kop van jut.

Waar heeft u dat aan verdiend?

DROUOT: (blaast) Ach ja, de Robbe, iedereen kent zijn temperament. Ik neem zijn kritiek vooral niet persoonlijk, ik ga ervan uit dat zijn verwijten tegen het VAF gericht zijn. Wat natuurlijk evengoed onzin is. Het VAF heeft hem laten stikken? Kom nu, als er een cineast is die niet mag klagen over onze steun, dan is het wel Robbe De Hert. Maar ach, ik draag hem geen kwaad hart toe, hoe hard hij ook blijft provoceren. De niet-uitbetaalde schijf van die 50.000 euro productiesteun staat nog altijd gereserveerd. Als hij morgen aan het afwerken van zijn film begint, zullen we die 10.000 euro uitbetalen. Natuurlijk moeten we dan de garantie hebben dat het geld effectief aan zijn film wordt besteed. Robbe heeft nogal wat schuldeisers, ik denk dat ook de andere sponsors daar best rekening mee houden.

Robbe heeft een moeilijk karakter, maar je kunt er haast niet kwaad op zijn. Het is, zoals ze in Antwerpen zeggen, ne goeie gast.

VAF-intendant Pierre Drouot

Over schulden gesproken: waarom heeft het VAF de 40.000 euro nooit teruggevraagd? De deadline voor het opleveren van de film is intussen een kleine tien jaar verstreken…

DROUOT: Strikt genomen hadden we dat geld moeten terugeisen. Maar Robbe heeft in 2007 een smeekbrief naar het VAF gestuurd. Dat hij door gezondheidsproblemen niet in staat was de film af te werken. En wat doe je dan? Het is de Robbe. Zijn palmares spreekt voor zich, dat film je niet bij elkaar als je geen talent hebt. Een moeilijk karakter, dat wel, maar je kunt er haast niet kwaad op zijn. De waarheid is dat we ons reglement on hold hebben gezet, puur uit mededogen.

Hollywood aan de Schelde. Heeft Robbe De Hert er nog zin in?
Hollywood aan de Schelde. Heeft Robbe De Hert er nog zin in?© Karl

Jullie zijn generatiegenoten. Verklaart dat zijn scherpe toon? Zijn jullie in de loop van jullie lange carrières gebotst?

DROUOT: Helemaal niet. Ik ken Robbe al heel lang, al van bij zijn eerste kortfilm Twee keer twee ogen, dat moet in 1964 zijn geweest. Nogmaals, Robbe had talent, hij heeft een paar mooie films gemaakt. Het was spijtig om te zien hoe hij in de marge is weggezakt, om redenen die we allemaal kennen. We komen elkaar nog sporadisch tegen. Dat is niet onaangenaam. De Robbe is, zoals ze in Antwerpen zeggen, ne goeie gast die geweldig kan entertainen.

Bent u verrast door de golf van solidariteit?

DROUOT: Nee. Robbe, dat is wat ze in Hollywood a fallen star noemen. Gevallen, maar nog altijd een ster.

Zal het VAF op de credits van Hollywood aan de Schelde staan?

DROUOT: Uiteraard, dat is een van de bepalingen in het contract van 2006 dat nog altijd geldig blijft. Ik hoop van harte dat de film er komt. En ik hoop ook dat we deze bladzijde eindelijk kunnen omslaan. Er zijn belangrijker thema’s in de Vlaamse filmsector. Bel me een volgende keer maar op over het voortbestaan van het tax shelter-systeem, dat is een existenieel thema voor de hele sector.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content