Wat klinkt als een loodzwaar en vergezocht noodlotsdrama krijgt in de impressionistische, hypergestileerde lezing van Van Sant iets luchtigs en vanzelfsprekend.
In zijn nieuwste tienerkroniek – dit keer gemaakt in opdracht van producenten Ron en Bryce Dallas Howard – brengt Gus Van Sant het verhaal van een koppel verliefde tieners met elk hun eigen issues. Hij (Henry Hopper, zoon van Dennis) is een melancholische jongen die als hobby andermans begrafenissen bezoekt en ingebeelde gesprekken voert met de geest van een Japanse kamikazepiloot. Zij is een levenslustige deerne die een hersentumor heeft en noodgedwongen leeft in de schaduw van de dood. Wat klinkt als een loodzwaar en vergezocht noodlotsdrama krijgt in de impressionistische, hypergestileerde lezing van Van Sant iets luchtigs en vanzelfsprekend, met alle discrete sentiment en verlegen romantiek van dien. Bovendien doet Van Sant opnieuw beroep op cameraman Harris Savides (met wie hij eerder al zijn long take-trilogie Elephant, Gerry en Last Days draaide) die elk shot doet baden in een onwereldse, bijna abstraherende schoonheid.
Enige minpunt is de overdaad aan Americana-muziekjes die deze dagboekachtige kroniek soms te gekunsteld maakt, alsof je naar een moderne update van Love Story voor emo-kids zit te kijken. Niettemin blijft Restless een mooie en aandoenlijke fabel over liefde, lijden en volwassen worden tegen wil en dank, met Alice in Wonderland-revelatie Mia Wasikowska en Henry Hopper – zoon van wijlen Dennis – als overtuigende romantische leads. Geen hoogtepunt uit Van Sants indrukwekkende oeuvre maar zeker ook niet die holle designoefening waar Variety eerder voor waarschuwde waardoor de film met een half jaar werd uitgesteld.
Dave Mestdach
