Recensie: Vous n’avez encore rien vu

Alain Resnais brengt met de inventieve toneelfilm ‘Vous n’avez encore rien vu’ zijn afscheidsbrief aan zijn eigen Eurydice: de cinema.

In wat wellicht zijn adieu aan de cinema is, grijpt de 89-jarige filmgigant Alain Resnais terug naar de mythe van Orpheus en Eurydice, naar zijn favoriete theaterauteur Jean Anouilh en vooral naar zichzelf. Als gebruikelijk hoef je van Resnais geen saaie, rechtlijnige toneelfilm te verwachten.

Wat je krijgt is een adaptatie van een adaptatie van een adaptatie, met op het eerste niveau: het verhaal van een overleden regisseur die afscheid neemt van zijn fetisjacteurs; op het tweede niveau de tekst van Jean Anouilh die wordt uitgevoerd door diezelfde acteurs én op niveau drie: een andere adaptatie van Anouilh’s Eurydice die wordt afgespeeld op band.

Toegegeven: het klinkt hopeloos ingewikkeld en vergezocht maar ook nu weet Resnais er een geestig, lichtvoetig geregisseerd intellectueel spel van te maken, terwijl zijn fetisjacteurs Sabine Azéma, Lambert Wilson et compagnie ondertussen op één van de drie niveaus de revue passeren.

Veel moeite hoef je daarom niet te doen om deze inventieve toneelfilm te lezen als Resnais’ persoonlijke afscheidsbrief aan zijn eigen Eurydice: de cinema, de kunst die hij vormvernieuwende klassiekers als ‘Nuit et Brouillard’, ‘Hiroshima Mon Amour’ en ‘L’Année Dernière à Marienbad’ schonk. Mocht dit effectief zijn ironisch getitelde testament blijken: au revoir et merci, Alain.

Dave Mestdach

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content