Recensie ‘Top of the Lake’

Tot 17 februari staat Berlijn weer in teken van de film, met de 63e editie van de Berlinale. Onze man Dave Mestdach brengt ter plaatse verslag uit. De pilot van Top of the Lake was de eerste ‘film’ die hij te zien kreeg.

Starten doet een filmfestival doorgaans met de openingsfilm – behalve deze keer dan. De eerste ‘film’ die ik te zien kreeg was namelijk de pilot van Top of the Lake, een zevendelige, in Nieuw Zeeland gedraaide dramaserie die regisseuse Jane Campion draaide voor de BBC. Daarin mag de maakster van The Portrait of A Lady, The Piano, Bright Star en ander fraais opnieuw haar voorliefde voor grasgroene settings, aardkleuren, onderdrukte passie en seksuele frustraties botvieren. En dat gedrapeerd rond de verdwijningszaak van een zwanger meisje van twaalf, met kitchensink-karakterkop Peter Mullan als haar dealende white trash pa, Mad Men-sloortje Elisabeth Moss als lokale speurder met issues en Campion-habitué Holly Hunter als grijsharige goeroe van een stel getraumatiseerde vrouwen.

Met zijn bosrijke decors, mysterieplot, en vreemde snuiters roept Top of the Lake onvermijdelijk herinneringen op aan Twin Peaks, al lijkt Campion het over een vrouwelijker, psychologiserender en iets serieuzere boeg te gooien. Benieuwd in elk geval waar het met deze filmisch geschoten en normaal in mei op DVD uitgebrachte serie naar toe gaat – een reflex die me bij ‘Vlaamse prestigeseries’ steevast ontbeert.

Dave Mestdach

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content