Recensie ‘To the Wonder’

Regisseur Terrence Malick zweeft tussen kunst en kitsch in het ijle – zeg maar holle – liefdesgedicht ‘To the Wonder’.

Prachtige natuurbeelden en dito, vanuit de losse pols geschoten close-ups? Check! Gefluisterde dialogen over liefde en religie op de voice-over? Check! Mooie mensen die mysterieus voor zich uit staren? Check! Alomtegenwoordige klassieke muziek die je van de ene vignette naar de andere brengt? Check! Néé, je kunt niet zeggen dat Terrence Malick zijn stijl – of is het onderhand een formule? – niet trouw blijft in deze liefdesballade die poseert als een kunstig staaltje audiovisuele poëzie, maar de diepgang en gravitas heeft van een lang gerokken, dure parfumreclame.

Daarin mag Olga Kurylenko voortdurend door het beeld huppelen als een soort gratiegodin die in Parijs aanpapt met een Amerikaanse bouwondernemer (Ben Affleck, die meestal slechts terloops of van op de rug wordt gefilmd), waarop ze samen met haar tienjarige dochtertje uit een vorig huwelijk bij hem intrekt in diens huis in Oklahoma. Helaas lijkt de oversteek niet zo goed te werken en dreigt hun aanvankelijk blinde, alles overrompelende liefde te stremmen in heimwee en overspelige gedachten, terwijl een katholieke priester (Javier Bardem in slaapwandelmodus) elders ondertussen op zijn beurt aan de liefde Gods loopt te twijfelen.

Wat op papier klinkt als een Bergmanesk relatiedrama over lust, liefde en spirituele verlossing blijkt op pellicule echter een volkomen futiel liefdesverhaaltje waarin de flinterdunne personages amper een woord zeggen en de beelden en geluiden enkel dienen om de veel te dik aangezette ‘emooties’ te illustreren. Dat de weinige dialogen klinken als new age wijsheden of erger nog: Bond Zonder Naam-slogans helpt de metafysisch en deels autobiografisch bedoelde zaken evenmin vooruit, waardoor het resultaat sterk doet denken aan Malicks The Tree of Life, maar dan in een dunnere, compactere en banalere versie en gelukkig zonder dinosauriërs en oerknallen.

Geen kwaad woord over meesterwerken als Badlands en Days of Heaven, maar het teleurstellende, zelfs lichtelijk enerverende To the Wonder zweeft helaas nergens in de buurt daarvan.

Dave Mestdach

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content