Recensie: Swinki (Piggies)

Swinki van regisseur Robert Glinski levert niet veel meer op dan een stereotype verhaal over de teloorgang van de jeugd in een Poolse grensstadje .

Swinki (2009)

Robert Glinski met Filip Garbacz, Anna Kulej, Daniel Furmaniak, Bogdan Koca en Dorota Wierzbicka

‘Swinki’ verschijnt er op het scherm, terwijl we aan het kijken zijn naar een voetbalmatch tussen twee lokale jongerenploegen. De trainer probeert zijn spelers in het gareel te houden, maar slaagt daar niet in. Wanneer één van hen van het veld wordt gehaald, volgt een ander hem solidair. Ze stappen op, gaan een biertje drinken. Daar kan de coach weinig aan doen. Later blijkt deze trouwens ook de vader van één van beide jongens te zijn. De volwassen generatie is werkeloos en heeft geldproblemen. De toekomst is aan de jeugd, zo schrijft het new capitalism voor. Alles kost geld en ook affectie moet opleveren, “voor een flesje parfum mag je een meisje twee keer hebben”. ‘Swinki’ dus: meisjes en jongens die zich prostitueren voor materiële welvaart. In een Pools grensstadje dromen de lokale tieners van een Westers bestaan.

De film is opgebouwd rond een overdaad aan thema’s. Dromen die even onbereikbaar zijn als de sterren. De perfecte schoonheid wordt bereikt wanneer je je tanden laat bleachen. Over de grens is het gras altijd groener tot de grens wordt opgeheven. En een diplomatiek statement: Polen zijn altijd al Europese tweederangsburgers geweest in de ogen van het Westen. Swinki speelt zich af in een recent verleden, rond de periode van de Poolse toetreding tot de Schengenlanden. In het opheffen van de grenzen zoekt de regisseur een metafoor voor het definitief inzetten van het verval. Dit levert een rijdom aan mogelijkheden op, alleen: het verhaaltje zit in de weg.

Tomek ontdekt bij toeval het geheim van zijn vriend Ciem: deze en een aantal andere jongeren verkopen hun lichaam aan Duitse pedofielen. Wanneer hij om financiële redenen zijn droom (een telescoop op school voor de astrologieclub) moet opbergen en ook de liefde van zijn vriendinnetje wegens een tekort aan cash hem dreigt te ontvallen, besluit hij het spel mee te spelen. Hij ondergaat de grootste vernederingen, maar zal uiteindelijk toch de boel overnemen. Het valt te voorspellen dat dit niet goed afloopt. De realistische aanpak levert een pijnlijke film op, maar één die amper raakt. Hoe anders had ‘Lilija-4-ever’ ons enkele jaren geleden bij ons nekvel. De visuele stijl die regisseur Lukas Moodysson hanteerde, trok het bijna surreële gegeven van jongerenprostitutie naar de grond. Er was geen ontsnappen aan. Dit was een film waarbij de werkelijkheid de fictie overtreft.

Terwijl je bij deze film moeilijk kan spreken van clichés met een onderwerp als jongerenprostitutie, maar de wijze waarop er met dit maatschappelijk probleem wordt omgegaan, levert met Swinki niet veel meer op dan een stereotiep verhaal over de teloorgang van de jeugd. Het is ook niet helemaal duidelijk wie of wat regisseur Robert Glinski precies viseert: het Westers kapitalisme zoals het wordt belichaamd door de Duitsers of de zedeloosheid van de jongeren na de val van het communisme? Is dit de toestand van het huidige Polen? Of is dit een cynisch beeld van een mensheid die geen ander geluk meer kent dan materiële welvaart?

Jammer dat de film niet poogt helderder en universeler te zijn door de nadruk te leggen op het idealistisch verval waar elk Europees land aan dreigt ten onder te gaan. Of zijn we vergeten hoe een paar jaar geleden in de Nederlandse provincie minderjarige meisjes jongens ‘van dienst waren’ in ruil voor een breezer?

Bram De Sutter

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content