Recensie Sicario: broeierige thriller over de War on Drugs langs de grens tussen de VS en Mexico

© EPA
Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

Zelden werd de jacht op de drugkartels en de woestijn van New Mexico zo verschroeiend knap gefilmd als hier, terwijl sommige scènes nog lang blijven nazinderen.

In Cannes haalt men van oudsher graag zijn neus op voor genrecinema en al helemaal wanneer die van Amerikaanse makelij blijkt. Nochtans is dat precies wat Prisoners-regisseur Denis Villeneuve serveert met Sicario; een broeierige B-thriller over de War on Drugs langs de grens tussen de VS en Mexico.

Alleen weet Villeneuve zijn generische script en zijn generische personages – met Emily Blunt als de vrouwelijke rookie-flik, Josh Brolin als de laconieke machoflik en Benicio del Toro als de getormenteerde psychoflik – zo dwingend in beeld te zetten dat alles tot op A-niveau wordt getild.

Met Roger Deakins kan Villeneuve dan ook rekenen op één van de meest gefeteerde cameramannen ter wereld, en zelden werd de jacht op de drugkartels en de woestijn van New Mexico dan ook zo verschroeiend knap gefilmd als hier, terwijl sommige scènes – zoals de dik tien minuten durende sequens waarin de FBI in kolonne richting het Mexicaanse hellegat Juarez trekt – nog lang blijven nazinderen.

Een beetje licht en pulpy om het Cannes-stempel te dragen, maar visueel wel een uitstekend gemaakte stijloefening, ergens tussen Traffic, Zero Dark Thirty en No Country for Old Men in.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content