Na zijn grimmige antimaffiadrama Gomorra gaat Matteo Garrone de luchtiger toer op in Reality, al blijft de humor wrang, de look doordacht en de toon sociaal kritisch.
Dit keer zoomt Garrone in op Italië’s obsessie met reality-tv, in het bijzonder die van de Napolitaanse huisvader Luciano die ervan dagdroomt om de nieuwe ster van Big Brother te worden.
Hoewel hij aanvankelijk slechts meedoet aan een auditie om zijn dochtertje te plezieren raakt hij algauw dusdanig in de ban van de nakende mediaroem en faam die hem wacht dat hij zijn vishandel verkoopt en zich overal door de Big Brother-selectieheren bespiedt waant, aanvankelijk tot leut, daarna tot afgrijzen en uiteindelijk tot wanhoop van zijn vrouw en familieleden.
Wat begint als een kleurrijke satire op de decadentie en kitscherigheid van de moderne mediamaatschappij zwelt aldus gestaag aan tot een bitter psychologisch drama over een Luciano modaal die langzaam wegglijdt in autodestructieve waanzin.
Geen meesterwerk en minder intens dan Gomorra maar nog altijd een meer dan fascinerend drama; een soort 21ste eeuws Bellissima door Garrone met flair in beeld gezet (inclusief enkele fabuleuze helikoptershots) en met leading man Ariello Arena als de tragische medianar met dienst.
Dave Mestdach
