Recensie: On The Road

Beatnikverfilming ‘On The Road’ is een mooie en onderhoudende maar te conventionele retrotrip waar te weinig blutsen en builen in zitten.

Acht jaar heeft Walter Salles gewerkt en gezwoegd om Jack Kerouacs mythische beatroman On The Road (1957) naar het doek te vertalen, en dat is er – helaas – duidelijk aan te zien. Was Kerouacs beatbijbel gedrenkt in seks, drugs en bijna puberale spontaneïteit dan oogt Salles’ lezing zo mooi, bemeten en beredeneerd dat de vertelling over de avonturen van wouldbe-schrijver Sal Paradise en diens subversieve junkiebuddy Dean Moriarty gaandeweg zonder benzine dreigt te vallen.

Aan de acteurs is het nochtans niet gelegen, met een goeie Sam Riley als Kerouacs alter ego Sal en vooral Kirsten Stewart die toont dat ze meer kan dan smachtend naar Robert Pattinson loensen als Marylou, het sexy object der begeerte van zowel Sal als Dean. Bovendien zet cameraman Eric Gautier, met wie Salles al on the road trok in de Che Guevara-biopic ‘The Motorcycle Diaries’, het Amerika van de fifties zo verzorgd in beeld dat elk shot wel een prentkaartje uit een Beatnik-stickerboek lijkt.

De vraag blijft alleen of het niet verstandiger en vooral passender was geweest om af en toe ook buiten Kerouacs lijntjes te kleuren en meer vanuit de onderbuik dan vanuit een bijna religieuze devotie voor subcultureel Amerika te filmen. Een mooie en onderhoudende maar te conventionele retrotrip waar te weinig blutsen en builen in zitten.

Dave Mestdach