Na Shotgun Stories en Take Shelter schuift Amerikaans indietalent Jeff Nichols wat meer op richting mainstream met zijn derde langspeler Mud, een episch coming-of-age avontuur in de old school traditie van de jonge Spielberg uit de jaren zeventig.
Spilfiguur is de 14-jarige Ellis (rastalent Tye Sheridan) die samen met zijn klasmakker een verlaten boot vindt op een afgelegen eilandje langs de rivieren van Arkansas. Het blijkt de schuilplek te zijn van de voortvluchtige loner Mud (Matthew McConaughey), die verdacht wordt van moord maar het desondanks hoopt goed te maken met zijn liefje (Reese Whiterspoon).
Ondanks hun verschillen en de gevaren die hen omringen groeien Ellis en Mud langzaam naar elkaar toe, wat genoeg criminele, familiale en romantische intriges in gang zet om je dik twee uur aan het scherm te kluisteren. Dat Nichols een fan is van Spielberg-klassiekers als Close Encounters is duidelijk te merken aan het cinemascope sentiment, de disfunctionele familiedynamiek en zijn vermogen om volwassen thema’s te behandelen door de ogen van een puberprotagonist.
Bovendien is ook Terrence Malick duidelijk een inspiratiebron aangezien Nichols zijn romantische avonturendrama lardeert met fraaie natuurlyriek en weliswaar te nadrukkelijke Bijbelse symboliek. Dubbel jammer daarom dat het sentimentele en uitleggerige einde niet de cathartische impact heeft die de film verdient, terwijl sommige subplots de actie nodeloos vertragen en de finale shootout nogal geforceerd aanvoelt.
Niettemin: een mooie, ambitieuze en deugddoend ironievrije film zoals die in pret- en dollargeil Hollywood nog maar zelden worden gemaakt.
Dave Mestdach
