Recensie ‘Loin des Hommes’: Sfeervol en spannend

Het filmfestival van Venetië toonde deze sfeervolle Franse ‘western’ die zich afspeelt tegen de achtergrond van de Algerijnse onafhankelijksheidsoorlog uit de jaren vijftig. Met Viggo Mortensen in de rol van een dorpsonderwijzer.

3.10 to Tinguit had evengoed de titel kunnen zijn van deze sfeervolle en spannende Franse debuutfilm, met zijn westerndecors en -dynamieken plus zijn van de westernklassieker 3.10 to Yuma geleende pitch en psychologie. Ook hier gaat het namelijk om een rechtschapen kerel die weliswaar geen flik is (in dit geval een dorpsonderwijzer) maar zich uit plichtsbesef ontfermt over een moordenaar die hij in de dichtstbijgelegen stad – het Algerijnse Tinguit dus- moet afleveren op de rechtbank.

Uiteraard verloopt één en ander niet zonder slag of stoot – beide mannen worden vanuit allerlei hoeken belaagd – en uiteraard groeit onderweg het wederzijdse begrip tussen de twee, maar wat deze Franse ‘western’ echt origineel maakt is dat hij zich afspeelt tegen de achtergrond van de Algerijnse onafhankelijksheidsoorlog uit de jaren vijftig.

Een bloederige brok ‘grote’ geschiedenis wordt op die manier benaderd vanuit een ‘klein’ kikvorsperspectief, waardoor de morele dilemma’s van het conflict een gezicht krijgen. In dit geval is dat het charismatische gezicht van niemand minder dan Viggo Mortensen die de onderwijzende pied noir incarneert die door de Fransen als een Algerijn wordt beschouwd en door de Algerijnen als een Fransman.

Dat Mortensens Frans niet meteen schoolwaardig is – Viggo doet zijn best, maar breekt af en toe zijn tong stuk – dreigt je af en toe uit de film te halen en debutant Oelhoffen moet vooral in de shootoutscènes nog scherper leren mikken, maar de widescreenfotografie van het Atlasgebergte is prachtig, er zit een passend gevoel voor doem in het drama en als hij zijn mond houdt is er niemand die met zoveel smart en compassie in de einder kan staren als voormalig ridder Aragorn.