Pink Screens: Vijf films

Voor de twaalfde keer bekijkt Pink Screens de cinema door een roze bril. Vijf films uit het programma, waaronder enkele roze prijsknuffels, die tonen dat gay cinema meer is dan alleen maar camp.

L’Inconnu du lac

Alain Guiraudie gooit het over een donkere boeg met L’Inconnu du lac, een homo-erotische moordthriller op een seksstrand – denk aan Swimming Pool met nóg meer zonnebrandolie, de perverse lust van William Friedkins Cruising of simpelweg een homo-erotische Hitchcock. Een van de blikvangers van de sectie Un Certain Regard op het jongste Cannesfestival, waar hij ook de Queer Palm in ontvangst mocht nemen.

Gerontophilia

Nieuw werk van de Canadees Bruce LaBruce, een regisseur die zich doorgaans het makkelijkst laat omschrijven als de gay versie van John Waters – ermee rekening houdend dat Waters al behoorlijk gay is, uiteraard. In Gerontophilia houdt LaBruce, die persoonlijk naar Brussel afzakt, het verbazend rustig. Hij levert een roadtrip af over een knappe jongeling die een romance begint met een bejaarde man in het tehuis waar hij werkt. De romcom, net iets anders.

In the Name of

Een allesbehalve uitzinnig drama over een priester die gevoelens krijgt voor een jongen uit een centrum voor probleemjongeren. De Poolse Malgorzata Szumowska leverde een in religiositeit badende film af over onderdrukte emoties en eenzaamheid, goed voor der Teddy Award op de voorbije Berlinale. Maakt deel uit van Pink Screens’ programmafocus To the East, een opgestoken middelvinger richting de homofobie in Oost-Europa.

Angel

De opvolger van Les Travestis pleurent aussi, waarin de Parijse Angel, een voormalig bokser die zich tot prostitué heeft omgeschoold, vijf jaar én een borstoperatie na zijn laatste bezoek terugkeert naar zijn geboorteland Ecuador. Fascinerende documentaire over een fascinerend figuur – Mujeron, Spaans voor ‘grote vrouw’ – die verrassend warmhartig en sfeervol uit de hoek komt.

Exposed

‘To me I’m offering them a view of freedom.’ Een docuportret van Dirty Martini, Bambi the Mermaid – niet hun echte namen, vermoeden we – en zes andere mannen en vrouwen, die onder het mom van burlesque politiek, satire en fysieke comedy op waanzinnige wijze – er valt al eens een geslachtsdeel te zien – combineren. En dat alles met één doel: tonen dat ú volstrekt normaal bent.