Met Frans acteur Michel Piccoli op filmfestival van Cannes, mei 1974. Het interview had de dag ervoor moeten plaatsvinden maar ik arriveerde royaal laat op de afspraak in de bar van de Carlton (een misverstand met de persattaché). Piccoli had een uur zitten wachten, was niet eens boos, maar omdat er al een andere journalist stond ingeroosterd verplaatste hij meteen onze afspraak naar ’s anderendaags. Denk niet dat zoiets nu nog zou kunnen.
Met legendarisch Spaans filmregisseur Luis Bunuel op filmfestival van Cannes, mei 1974. Gesprekje had plaats tijdens receptie in Carlton hotel. Don Luis lijkt aandachtig te luisteren naar wat die jonge snotneus zegt, maar de waarheid gebiedt met te onthullen dat Bunuel toen al zo goed als doof was. Veel verbale communicatie was er niet; ik was wel blij de man de hand te schudden die één van mijn favoriete films aller tijden heeft gemaakt: Tristana, die dit jaar trouwens op het programma staat van Cannes Classics.
Met Hollywoodregisseur Otto Preminger op de set van de film Rosebud in Juan-les-Pins, mei 1974. Mijn eerste bezoek aan een grote internationale set was heuglijker dan de voltooide film: ‘mad’ Otto deed zijn reputatie van regisseur-diktator alle eer aan: blafte tegen iedereen, ontsloeg in mijn bijzijn twee crewleden (een omdat die een klapband had: ‘noboby has a flat tire on a Otto Preminger set’) en stuurde later ook nog Robert Mitchum de laan uit, om hem te vervangen door Peter O’Toole. Maar tegen journalisten (zelfs debutanten) was hij poeslief.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier