De Nacht van de Experimentele Film gaat dit jaar op heilige grond door. Op vrijdag 5 mei bouwt artcinema OFFoff een Gents klooster om tot een geestverruimende plek van experimentele film en muziek.
Elk jaar organiseert artcinema OFFoff haar eigen hoogmis van de experimentele film. Dit jaar wordt met ‘religie’ voor een aparte maar weloverwogen leidraad gekozen. Vergezocht is dat thema alvast niet, zegt curator en programmator van OFFoff Sofie Verdoodt. ‘Het discours van god is dood maakt stilaan weer plaats voor meer aandacht voor religie en spiritualiteit’, vertelt ze terwijl ze het programma met films van Maya Deren, Aleksandr Sokurov en Tine Guns overloopt. ‘Heel veel mensen zijn vandaag op zoek naar iets meer. Denk maar aan de onthaasting, de populariteit van Oosterse spiritualiteit en het verlangen naar een roes.’
Werkt experimentele film dan geestverruimend?
SOFIE VERDOODT: Absoluut. Er zijn in het verleden vaak experimenten geweest met flickermovies waarvan de effecten op mensen met epilepsie getest werden. Ken je die boutade die zegt dat structurele film een vervanger van lsd is? Binnen dit thema wilden we daar zeker iets mee doen. We proberen de sfeer van de expanded cinema op te roepen door film te mixen met liveconcerten, installaties en een afterparty met spectaculaire visuals. Het wordt echt een seance met moderne altaarstukken! Denk aan de legendarische feesten die Warhol in de jaren zestig met The Velvet Underground organiseerde. Die immersieve ervaring doet je echt anders naar film kijken.
Preek je zo niet voor de eigen parochie van devote experimentele filmliefhebbers?
VERDOODT: Het is niet de bedoeling dat we enkel mensen bereiken die La Région Centrale van Michael Snow al gezien hebben. We willen een staalkaart aanbieden die toont hoe rijk experimentele cinema is. Dat doen we door historische avant-gardefilms tegen nieuwe prenten af te zetten. Zo is de metamorfose die Lot in Sodom uit 1930 ondergaat als die aan een soundtrack van Roman Hiele wordt gekoppeld enorm interessant. Muziek wordt zo een toegangspoort tot experimentele film.
Hanteer je bepaalde criteria bij het selecteren van de films?
VERDOODT: We hebben bewust gekozen voor niet-abstracte films, en voor figuratief werk dat mooie, esthetische beelden koppelt aan een emotionele component. Zo tonen we postuum werk van de aan aids gestorven David Wojnarowicz, vooral als plastische kunstenaar bekend bij mensen uit de kunstwereld. Zijn film A Fire in My Belly baadt dankzij de special effects en buitengewone beelden echter in een aantrekkelijk, unheimlich sfeertje. Ook zonder de kunstgeschiedenis uit je duim te kennen, kan je daar perfect van genieten.
De liefhebber van het betere popcornwerk vindt dus ook zijn gading?
VERDOODT: Zeker. Trouwens, vaak vergeet men dat de traditie van special effects die we vandaag allemaal kennen van de blockbusters uit de experimentele cinema voortkomt. Alleen dat al maakt het de moeite om te ontdekken waar de wortels van de hedendaagse cinema liggen.
