Het betere fileerwerk: 5 zombieklassiekers

Vandaag is ‘Word War Z’, met Brad Pitt , voor het eerst te zien in de Belgische filmzalen. Is uw honger naar wandelende verminkte lijken nog niet gestild? Dan schotelen we u 5 zombieklassiekers voor. Smakelijk!

Vandaag is de apocalyptische zombiefilm ‘Word War Z’, met Brad Pitt als held van dienst, voor het eerst te zien in de Belgische filmzalen. Is uw honger naar wandelende verminkte lijken nog niet gestild? Dan schotelen we u deze vijf zombieklassiekers voor. Smakelijk!

1. White Zombie (Victor Halperin, 1932): Wordt als de eerste langspeelzombiefilm in het genre beschouwd, en stond model voor zowat alle daaropvolgende zombieprenten. Gebaseerd op een boek van William Seabrook, dat het verhaal vertelt van een jong koppel dat naar Haïti afreist om te trouwen. Ze verblijven bij een steenrijke vriend, die zelf hopeloos verliefd is op de vrouw. Zij wijst hem echter resoluut af, trouw als zij is aan haar toekomstige man. De wanhoop nabij wendt de vriend zich tot de mysterieuze eigenaar (vertolkt door de Amerikaans/Hongaarse horrorster Béla Lugosi, bekend vanwege z’n rol van graaf Dracula in de vampierfilm ‘Dracula’ uit 1931) van de door zielloze zombies bevolkte suikerraffinaderij en hij vraagt hem zijn bovennatuurlijke krachten aan te wenden om zijn vlam in zijn armen te drijven – tot iedere prijs. De fabriekseigenaar – tevens malafide voodoomeester – stemt in en transformeert de argeloze jongedame in een bloeddorstige zombie.

De meeste filmcritici waren destijds niet mals voor Halperin: ze hekelden het flauwe acteerwerk en het vergezochte verhaal. Pas enkele jaren na de première won de film aan populariteit, onder meer in Duitsland onder de titel Flucht von der Teufelsinsel. White Zombie was overigens één van de weinige Amerikaanse horrorproducties die goedgekeurd werden door de Nazis. In 2009 raakte bekend dat de Amerikaanse horrorregisseur Tobe Hooper een remake wil maken van de genreklassieker.


2. Night Of The Living Dead (George A. Romero, 1968): Onafhankelijke (cult)film in zwart-wit, over de mysterieuze reanimatie van doden en het gevecht van enkele onfortuinlijke studenten om de nacht te overleven terwijl ze vast zitten in een boerderij in Pennsylvania. In 1999 werd ‘Night of the Living Dead’ opgenomen in het National Film Registry. Romero maakte de film met een laag budget van slechts 114.000 dollar, maar na een decennium vertoningen en heruitgaven had de film naar schatting in de VS reeds 12 miljoen dollar opgebracht en 30 miljoen dollar wereldwijd.

De film geldt als ‘de peetvader van de zombiefilm’, aangezien het een aantal stelregels in het zombiegenre vastlegde. ‘Undeads’ konden bijvoorbeeld enkel gestopt worden door diens breinen te vernietigen, een element dat sindsdien in alle andere zombieproducties wordt gebruikt (denk maar aan de populaire zombieserie ‘The Walking Dead’).

Romero maakte een aantal succesvolle vervolgfilms, zoals Dawn of the Dead (1978), Day of the Dead (1985), Land of the Dead (2005), Diary of the Dead (2008) en Survival of the Dead (2009), het zesde en voorlopig laatste deel uit de cyclus. Van de eerste drie films werd later een remake gemaakt. In elk van z’n films schuilt een grote dosis satire en maatschappijkritiek. In Night Of The Living Dead stonden de burgerrechten en het racisme (of de angst voor zwarten) centraal, in Dawn Of The Dead hekelde hij onder andere het consumentisme, de onverschillige houding ten opzichte van immigranten en de Viëtnamoorlog, enzovoort. Telkens gebruikt hij de zombies als metaforen en wordt de film een parodie op de hedendaagse maatschappij, met hier en daar een knipoog.


3. Zombie 2 (Lucio Fulci, 1979): Film die van regisseur Fulci een waar horroricoon maakte. Door de extreem bloederige scènes werd de film in een aantal landen geband uit de filmzalen, onder meer in Groot-Brittannië. Desondanks was ‘Zombie 2’ heel populair in Europa, in die mate zelfs dat Fulci prompt tot ‘de man die het horrorgenre opnieuw uitvond’ gebombardeerd werd.

De plot: een zeilboot komt vanuit de Antillen in New York aan met een zombie aan boord. De dochter van de eigenaar gaat met de journalist Peter West naar het eiland waar de boot vandaan komt. Daar aangekomen worden ze geconfronteerd met ‘living deads’. Ontsnappen is zo goed als onmogelijk gezien het grote aantal zombies…

Zombie 2 kan beschouwd worden als een Italiaanse versie van de ‘Dead’-serie van George A. Romero. Het verschil zit hem in de liters bloed: Zombie 2 bevat meer gore dan sfeer, en flirt op het randje van overkill.

Zombie 2 werd deels bekend door twee omstreden scènes, die in verschillende landen gecensureerd werden: één waarin een vrouw een houten spies in een oog krijgt, waarna een aantal zombies zitten te genieten van een portie mensenvlees, en een onderwatergevecht tussen een haai en een zombie die een zwemmende vrouw (die enkel getooid is in roze badmuts en klein bikinibroekje) komt redden.


4. Re-Animator (Stuart Gordon, 1985): Cultklassieker die extreem bloederige taferelen combineert met zwarte humor. Star Trek-acteur Jeffrey Combs speelt Herbert West, een excentriekeling die op een universiteit voor medische studenten een vloeistof uitvindt waarmee dode hersenen weer kunnen functioneren. Hij probeert het goedje uit in het mortuarium, waarna het tot leven gewekte lijk een geweldig bloedbad aanricht. Blijkt dat de ‘gereanimeerde’ mensen (maar ook een kat) bij hun wederopstanding alleen nog uit zijn op bloed en mensenvlees.

De film werd goed ontvangen door de critici en won verschillende prijzen, waaronder die van “Beste Film” en “Beste Effecten” op het Fantafestival.


5. 28 Days Later (Danny Boyle, 2002): ‘His fear began when he woke up alone. His terror began when he realised he wasn’t’, zo luidt de tagline van deze horrorkaskraker. De film gaat over een groep Londenaren die weet te ontsnappen aan een kwaadaardig virus dat Groot-Brittannië in haar greep heeft. Het virus zorgt er voor dat alle besmette personen veranderen in gevaarlijke moordenaars, die een gevaar vormen voor de mensen die de plaag overleefd hebben. Het verhaal klinkt op zich niet bijster origineel, maar enkele spitsvondige twists en een briljante sfeerschepping tillen de film naar een hoger niveau.

De film werd dan ook een enorm succes. Het budget bedroeg slecht vijf miljoen pond, maar in het Verenigd Koninkrijk alleen bracht de film al 6,1 miljoen pond op. In de Verenigde Staten was de opbrengst maar liefst 45 miljoen dollar, ondanks een kleine release. Wereldwijd bracht de film meer dan 82 miljoen dollar op. Het werd bekroond met een hele rits prijzen, waarvan de grootste die van de Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films in 2004 was; zij gaf de film de prijs voor Beste Horrorfilm.

(QSS)