Fragment: Alice’s Restaurant

Als chroniqueur van wat er leefde onder de Amerikaanse jeugd in de sixties maakte Penn ook zijn film over de hippies en protestcultuur.

Alice’s Restaurant (1969) **
(MGM)

Als chroniqueur van wat er leefde onder de Amerikaanse jeugd in de sixties maakte Arthur Penn ook zijn film over de hippies en protestcultuur. Anders dan bij de meeste bijdragen aan dit genre wordt zijn prent niet ontsierd door modieuze psychedelische tierelantijntjes.

Penn probeert zo objectief mogelijk te vatten wat er omgaat in de jonge generatie, die tijdens het Nixonbewind en de Vietnamoorlog naar alternatieve samenlevingsmodellen zoekt. Arlo Guthrie (zoon van Woody Guthrie) speelt een folkmuzikant die net voor hij onder de wapens moet, de smaak te pakken krijgt van het vrijgevochten leven in een commune van drop-outs. Penn bouwt dit sympathieke werkje op als een vrolijke ballade vol humor en melancholie, maar dit pacifistische pamflet is ook irriterend chaotisch en ongestructureerd.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Patrick Duynslaegher

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content