Meer nog dan een melancholische vertelling over de lotgevallen van een herstellende heroïnespuiter, is “Oslo, August 31” een existentiële stadskroniek met een fatalistische protagonist die geen licht ziet aan het eind van de tunnel.
Regie: Joachim Trier
Cast: Anders Danielsen Lie, Hans Olav Brenner, Ingrid Olava Brenner, Ingrid Olava, Kjaersti Odden Skjeldal, Johanne Kjellevik Ledang, Petter Width Kristiansen
Land: / Taal: Noorwegen / Noors
Sectie: Festival Previews
Een drugsverslaafde dertiger die voor een dag de rehab-kliniek mag verlaten, maakt van zijn occasionele vrijheid gebruik om oude wonden open te rijten. Hij bezoekt een vriend uit lang vervlogen tijden, spreekt af met zijn van hem vervreemde zus en probeert een ex-lief, dat in New York woont, te bellen. De reden van zijn bezoek aan Oslo, het charmant ogende achterplan van deze gebeurtenissen, is een sollicitatiegesprek, maar daar maalt hij niet echt om.
Drugs (vooral heroïne en alcohol) mogen dan een appendix zijn van Anders’ zwartgallige levensvisie, ze zijn de oorzaak niet. Meer nog dan een melancholische vertelling over de lotgevallen van een herstellende heroïnespuiter, is “Oslo, August 31” een existentiële stadskroniek met een fatalistische protagonist die geen licht ziet aan het eind van de tunnel. Cinematograaf Jakob Ihre hoeft geen grootse trucs boven te halen om een bevallig beeld van Oslo te schetsen, maar weet met aparte camerastandpunten en quasi claustrofobische close-ups tijdens gesprekken de leegte en verdoezelde ellende te vangen die achter de warme façade schuilgaan.
Met een ingenieus ingepaste jump-cut in het afscheid tussen Anders en zijn intellectuele jeugdvriend staaft Trier (neef van Lars Von) dan weer subliem de kloof tussen beide vrienden. Aangrijpend zijn de voice-overs van Anders’ mede-junks (en later Anders zelf) die herinneringen ophalen aan hun leven in Oslo en aan hun familie.
Maar waar sputtert de machine dan? In andere films (denk Bergman of Bresson) werd al veel beter gestalte gegeven aan het existentiële wantrouwen dat Anders tijdens de langste dialoog uit de film opwerpt (zijn anti-huisje-tuintje-boompje-houding is niet duidend genoeg). Op Anders’ belezen kameraad na, zijn de meeste andere personages bloedeloze figuren. De ietwat moralistische houding van de cineast komt naar boven naarmate de prent opbouwt naar een platgetreden climax. Niettemin: een sfeervol drama dat grossiert in Scandinavische melancholie en subtiele nouvelle vague-knepen.
Laurens Bouckaert
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier