‘Unbroken’: Ouderwetse Hollywoodheroïek

Unbroken © gf
Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

Angelina Jolie serveert ouderwetse Hollywoodheroïek in de WO II-biopic Unbroken, maar helaas niet alleen in positieve zin.

Unbroken

Angelina Jolie met Jack O’Connell, Garrett Hedlund, Finn Whitlock

All-American hero Louis Zamperini groeide tijdens de Grote Depressie op als arme immigrantenzoon, liep in 1936 als atleet mee op de Olympische Spelen van Berlijn en deed tijdens de Tweede Wereldoorlog dienst als bombardier. In 1942 stortte zijn vliegtuig neer boven de Pacific, waarop hij eerst 47 dagen lang in een rubberbootje op de oceaan ronddobberde, tot hij door de Japanners werd opgevist. Die stopten hem in een werkkamp voor krijgsgevangenen, waar hij twee jaar lang werd afgebeuld en vernederd. Maar Zamperini overleefde de gruwel, keerde jaren na de oorlog zelfs naar Japan terug om zijn vroegere beulen de hand te schudden en overleed pas afgelopen juli, op zijn 97e, drie maanden voor de release van deze biopic over hem – een project waar nota bene al sinds 1956 sprake van was.

Het is een van die onwaarschijnlijke heldenverhalen waar je makkelijk vijf oorlogsepossen uit kunt puren, en het minste wat je van Angelina Jolie – de verrassende regisseur van dienst – kunt zeggen, is dat ze het zichzelf dan ook niet makkelijk heeft gemaakt. Alle scharniermomenten uit Zamperini’s jonge, turbulente leven passeren in dit mee door de broertjes Coen neergepende oorlogsepos namelijk de revue. En dat in een old-school Hollywoodstijl die doet vermoeden dat Jolie, en met haar zeker ook cameragoeroe Roger Deakins, goed gekeken heeft naar onder meer David Leans The Bridge on the River Kwai (1957), John Boormans Hell in the Pacific (1968) en Franklin J. Schaffners Papillon (1973).

Helaas komt Unbroken nooit in de buurt van die klassieke survival- en krijgsgevangenendrama’s. Hoewel er weinig op de look aan te merken valt – met zijn diepe kleuren en efficiënte, Eastwood-achtige mise-en-scène – en Jack O’Connell zich een kranige held toont als de onverzettelijke Zamperini, lijkt het verhaal zich op automatische piloot te ontplooien. Bovendien wordt er meer dan eens een scheut makkelijk sentiment in de dramatische motor gekieperd, en lijken de randpersonages te vaak van bordkarton om je de uitputting en ontbering echt te doen proeven.

Ondanks het metier voor en achter de schermen, het degelijke acteerwerk en enkele aardige sequensen, blijft Unbroken dan ook steken in goede bedoelingen, terwijl Zamperini’s zwaarste beproeving uiteindelijk nog het wegmoffelen van de Oscargeilheid van dit weliswaar onderhoudende prestigeproject blijkt te zijn. Moraal van het heldenverhaal: Angelina Jolie is voorlopig nog geen David Lean, al geldt het omgekeerde natuurlijk ook, zo moet Angie maar denken.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content