Illégal: Vrouw op de rand

Een sans-papiers vecht voor haar rechten in dit degelijke migrantendrama van notre compatriote Olivier Masset-Depasse.

Illégal **

Olivier Masset-Depasse met Anne Coesens, Alexandre Golntcharov, Esse Lawson

Le Silence de Lorna, Dirty Pretty Things en Frozen River zijn maar enkele films waarin de spots op Illegale immigranten worden gericht, en aan die cataloog mag nu ook het Belgische, niet meteen erg origineel getitelde Illégal van Olivier Masset-Depasse worden toegevoegd.

In zijn tweede langspeler volgt de jonge Waal de trieste lotgevallen van Tania (Anne Coesens), een Russische vrouw die samen haar dertienjarige zoon Ivan illegaal in België verblijft. Aangezien de voormalige lerares Frans in haar adoptieheimat een discreet leven leidt en de kost verdient als poetsvrouw levert dat aanvankelijk niet veel problemen op. Tenminste: tot ze bij een routinecontrole door de politie wordt gearresteerd, van haar zoon wordt gescheiden en naar een gesloten asielcentrum wordt versleept.

Wat volgt, is een in een handbewogen véritéstijl geschoten en met thrillerelementen doorspekt portret van een vrouw die door het lot en een onvermurwbare asielwet in het nauw wordt gedreven. Het grootste deel van de film speelt zich dan ook af tussen de benepen muren van het asielcentrum, waar vluchtelingen als Tania als gevangenen worden behandeld, met alle vernederende rituelen en psychologische intimidaties van dien.

Dat Masset-Depasse een j’accuse aan het adres van het stevig dichtgemetste Fort Europa in gedachten heeft, moge duidelijk zijn. Van het zwaarwichtige symbolisme van zijn terecht gerateerde debuut Cages is daarom gelukkig geen sprake meer, al blijft hij zijn vaste damsel-in-distress-thematiek ook deze keer trouw.

Die damsel-in-distress wordt met verve neergezet door Anne Coesens, die ook al Masset-Depasses eerste film op haar frêle schouders nam. Coesens blijkt voor de gelegenheid een overtuigend mondje Russisch te spreken en ontroert als de gekooide sans-papiers die dapper weigert om haar identiteit prijs te geven in de hoop aldus de Belgische toekomst van haar zoontje niet in het gedrang te brengen.

Dat Illégal, met zijn urgente thematiek en gedreven leading lady, straks de Belgische Oscarinzending wordt en eerder ook scoorde te Cannes, hoeft dus niet te verbazen. Alleen is het nu ook weer niet die welgemikte uppercut die pakweg Ken Loach of de broers Dardenne ervan hadden gemaakt.

Daarvoor is Masset-Depasses toontje bij vlagen te boodschapperig en wandelen er net iets te veel clichés in rond, met de begripvolle bewaakster en sadistische flikken als obligate randpersonages. Bovendien zorgen een camera schichtig op en neer bewegen niet noodzakelijk voor een clandestien en claustrofobisch sfeertje en doet het einde enigszins de wenkbrauwen fronsen.

Eindbilan? Een degelijk verteld en vertolkt vrouwenportret over een politiek actueel thema dat helaas iets te nadrukkelijk hengelt naar een debat achteraf.

Dave Mestdach

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content