‘Gräns’ had een gratuite freakshow kunnen zijn, maar is dat niet

© .
Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

Ali Abassi snuffelt aan de grenzen van drama, horror en humor in Gräns, een vreemdsoortige film over vreemdsoortige creaturen.

In deze even bijzondere als bizarre film van de Iraanse Zweed Ali Abassi omschrijft douanehulp Tina zichzelf als ‘een lelijkerd met een chromosoomfout’. Nochtans heeft ze een uniek talent: ze ruikt angst, schaamte, woede en andere emoties van een afstand. Passagiers passeren haar extreem ontwikkelde, haast dierlijke speurneus dus niet zomaar. Ook Vore niet, een schimmige kerel die zowaar dezelfde dikke neus en onderlip en hetzelfde slechte gebit en geprononceerde voorhoofd als Tina heeft.

Onder de curieuze cultfau0026#xE7;ade en de groteske gezichtsprotheses van beide hoofdrolspelers voel je de empathie met iedereen die anders is, de pijn en de angst zo opborrelen.

Geen wonder dat de twee buitenbeentjes elkaar eerst voorzichtig en daarna ook passioneel besnuffelen, maar Gräns – dat in Cannes bekroond werd in de sectie Un Certain Regard – is niet zomaar een liefdesballade over genetisch geplaagde outsiders. Het is tegelijk een groothartige monsterfilm annex aardedonkere mysterythriller, waarin Tina en Vore betrokken raken in een onderzoek naar kinderporno, misbruik om elk zwak belicht hoekje loert en Tina’s dementerende pa een duister geheim verbergt.

Net als zijn hoofdpersonage is Gräns dus een behoorlijk hybride geval, alsof Abassi, die al zijn talent toonde met zijn debuutfilm Shelley (2016), in een ondergronds laboratorium heeft geklooid met Werner Herzogs Stroszek, David Lynch’ Eraserhead, Tod Brownings Freaks, Love Story en het oeuvre van de gebroeders Grimm. Dit fascinerende gedrocht, naar een kortverhaal van Let the Right One In-scenarist John Ajvide Lindqvist, laat zich dus geenszins in één hokje proppen.

Toch voel je onder de curieuze cultfaçade en de groteske gezichtsprotheses van beide hoofdrolspelers de empathie met iedereen die anders is, de pijn en de angst zo opborrelen. Op geen enkel moment laat Abassi, die alles naturalistisch en met slechts hier en daar wat ijle, Popol Vuh-achtige muziek in beeld zet, zijn personages en genre-invloeden uit de handen glippen. Daardoor wordt Gräns nooit die geflipte, gratuite freakshow waarvoor je aanvankelijk vreest, maar blijf je geboeid, geïntrigeerd, geamuseerd en soms ook hoogst ongemakkelijk kijken naar een origineel huiversprookje over wat mens en beest van elkaar onderscheidt.

Gräns

Van regisseur Ali Abassi met Eva Melander, Eero Milonoff en Jurgen Thorsson.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content