Good Time, de sociaal voelende eightiesgangsterfilm die u niet mag missen

© /

Josh en Benny Safdie mengen het pompende ritme van Lola rennt met het sociale bewustzijn van Dog Day Afternoon in hun energieke overvallersdrama Good Time.

Good Time

Josh & Benny Safdie met Robert Pattinson, Benny Safdie, Jennifer Jason Leigh

Klassieke heistfilms zoals The Italian Job (1969), Le cercle rouge (1970) of Ocean’s Eleven (2001) beginnen met de voorbereiding van een kraak alvorens de uitvoering van de daad zelf te tonen. Filmbroers Josh en Benny Safdie draaien de zaak echter om door de overval én de onmiddellijke gevolgen ervan al te laten zien voor de openingstitels in beeld zijn verschenen.

Toegegeven, die titels verschijnen behoorlijk laat, en dat er niet veel voorbereiding te tonen viel, blijkt uit de knullige manier waarop hoofdpersonages Nick en Connie zich met een verfbom laten opzadelen die prompt in hun gezicht ontploft. Wat volgt, is de kruisweg door nachtelijk New York die Connie onderneemt om zijn simpele broer Nick uit de gevangenis te bevrijden.

Het zijn typische ingrediënten voor de Safdies, die ook in vorige door junkies en kleine boeven bevolkte films als The Pleasure of Being Robbed (2008) en Heaven Knows What (2014) vooral de zelfkant van hun geboortestad New York lieten zien.

Het verschil? Dit keer doet Robert Pattinson mee. Voor de geloofwaardigheid veranderde dat niets, want R-Patz is fenomenaal als een nerveuze hustler die zijn looks en charmes inzet om zo veel mogelijk van anderen gedaan te krijgen.

De gebroeders Safdie dragen hun zelfdestructieve en gemarginaliseerde personages een heel erg warm hart toe.

Voor het budget veranderde de aanwezigheid van het voormalige tieneridool echter alles: dat moest nu eens niet grotendeels van de toch al niet zo vette spaarrekening van de broers zelf worden gehaald.

Ze hebben de extra middelen in ieder geval goed gebruikt, want hun strak geritmeerde en razendsnel voorwaarts bewegende drama drijft op een synthesizersoundtrack van de experimentele elektronicamuzikant Oneohtrix Point Never, en cameraman Sean Price Williams vatte de lijdensweg van Pattinson in het schaarse maar kleurrijke licht van spookhuisblacklights en voorbijglijdende verkeerslichten, straatlantaarns en neonreclames die aan Martin Scorsese’s Taxi Driver (1976) doen denken.

Om echt een idee te krijgen van hoe Good Time er precies uitziet, moet je je inbeelden dat Vittorio De Sica een flitsende jarentachtigactiefilm heeft geregisseerd. En net als die grootmeester van het Italiaanse neorealisme dragen de gebroeders Safdie hun zelfdestructieve en gemarginaliseerde personages een heel erg warm hart toe. Nu u nog.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content