Silvio Soldini zoomt in op de passie en pijn van een koppel overspelige minnaars, zij het met een weinig memorabel resultaat.
Cosa voglio di piu **
Silvio Soldini met Alba Rohrwacher, Pierfrancesco Favino, Giuseppe Battiston
‘Wat zou ik nog meer willen?’, laat ‘Cosa voglio di piu’ zich naar het Nederlands vertalen, en in het geval van de verliefde Anna blijkt dat de stoere restaurateur Domenico. Dat die man al getrouwd is en twee kinderen heeft, houdt haar daarbij niet tegen. Dat ze zelf een vaste relatie heeft met Alessandro – een terminaal brave Michael Moore-lookalike – evenmin. Aldus begint de zoveelste Brief Encounter-variant over dagelijkse sleur versus verboden passie, schuld versus lust en alle andere conflicten die met buitenechtelijke affaires gepaard gaan.
Baanbrekend of clichévrij kun je Silvio Soldini’s nodeloos lange – 126 minuten! – bijdrage tot de overspelcataloog niet noemen, al maakt de maker van Pane e tulipani (2000) en Giorni e nuvole (2007) er nu ook weer geen lang gerekte Kleenexspot of moraliserende schuldtrio van. In een onpersoonlijke, vanuit de losse pols geschoten stijl en met de buitenwijken van Milaan als grijzig decor plaatst Soldini de focus volledig op de twee driftige geliefden, die langzaam ondervinden dat het gras aan de overkant niet noodzakelijk groener is. Een perfect middelmatige doemromance over twee perfect middelmatige minnaars, oftewel een blik op de banale kant van de verboden vrucht.
Dave Mestdach
