A Simple Life: Intiem dubbelportret over waardig ouder worden

Het Hongkongse melodrama A Simple Life vertelt een eenvoudig verhaal over eenvoudige mensen, in casu: een bejaarde huismeid en haar baas.

Ondanks de vergrijzing zijn bejaarde filmheld(inn)en even zeldzaam als nuchtere dagen voor Lindsay Lohan en aangezien the biz alsmaar jonger mikt zal dat nog wel even zo blijven. Wie toch inzoomt op een protagonist die genoeg rimpels vertoont voor een facelift of drie, krijgt dan ook algauw het etiket ‘nichefilm’ opgeplakt, al hoeft dat nog geen synoniem voor overdreven weke, door luierdragende tachtigplussers bevolkte steunkousencinema te zijn. Getuige dit Hongkongse kleinood.

De titel is alvast treffend gekozen: een eenvoudig leven is precies wat Ah Tao de voorbije zestig jaar heeft gesleten als de trouwe huismeid van een bescheiden bourgeoisclan uit Hongkong. Wanneer ze door een beroerte wordt getroffen, besluit ze dat het welletjes is geweest en vrijwillig het bejaardentehuis in te gaan, al blijkt dat een grotere stap dan verwacht.

Niet alleen Ah Tao, wier familie jaren geleden naar de States is verhuisd, heeft het moeilijk met de slordige verpleegsters en sukkelende leeftijdsgenoten waarmee ze in haar nieuwe home wordt omringd. Ook Roger, de vrijgezelle filmproducent bij wie ze jaren in dienst was, kan moeilijk afscheid van haar nemen, aangezien ze voor hem altijd een soort ersatzmoeder is geweest.

Pronkerige spektakelcinema of breed uitgesmeerde emoties hoef je niet te verwachten. In een observerende en eenvoudige stijl registreert regisseuse Ann Hui hoe twee gewone mensen op dagelijkse wijze met elkaar omgaan en hoe de rollen tussen beiden worden omgedraaid. Bovendien voegt ze daar af en toe wat milde humor en wat melige muziekjes aan toe, terwijl de lokale bejaardenverzorging, zonder te preken, wordt neergezet als een industrie waarin de dollars wel eens voor de patiënt komen.

Het ‘simpele’ verhaaltje, dat vorig jaar goede kritieken kreeg in Venetië, is gebaseerd op gebeurtenissen uit het leven van filmproducent Yan-Lam Lee, die ook het scenario schreef. Voor de hoofdrollen deed Hui, die eerder al prijzen pakte in Berlijn met de feminiene tearjerkers Ordinary Heroes (1999) en Summer Snow (1995), weer een beroep op de tandem Deannie Yip en Andy Lau. Beide Hongkongse supersterren waren in het verleden al vaker als moeder en zoon te zien, wat te merken is in de ongedwongen, bijna achteloze manier waarop ze elkaar flankeren.

Geen grootste film, laat staan een wereldschokkende; wel een klein en intiem dubbelportret over vriendschap en waardig ouder worden, met een cameo’tje voor actiemaestro Tsui Hark.

Dave Mestdach