Het Brusselse regisseurskoppel Hélène Cattet en Bruno Forzani schrijft met Laissez bronzer les cadavres een bevlogen liefdesbrief aan de betere genrecinema.
De scenarist van The West Wing bluft zich met succes door zijn op feiten gebaseerde debuut als regisseur, al kan hij niet altijd verhullen dat hij gewoon een praatfilm heeft gemaakt.
George Clooney neemt de term 'zwarte misdaadkomedie' iets te letterlijk in het op meerdere gedachten hinkende Suburbicon, naar een scenario van de broers Coen.
Japanse anime haalt zelden de Vlaamse bioscoop. Te oordelen naar Makoto Shinkais fenomenaal succesvolle en complexe tienerromance Your Name is dat zonde.
Josh en Benny Safdie mengen het pompende ritme van Lola rennt met het sociale bewustzijn van Dog Day Afternoon in hun energieke overvallersdrama Good Time.
Flamencodanseres La Chana is een natuurkracht. En nieuwkomer Lucija Stojevic heeft heel goed begrepen dat je die het best documenteert zonder al te veel ingewikkelde kunstgrepen.
Disney haalt haar populaire piratensaga uit het zeemansgraf en betaalt Johnny Depp om in Pirates of the Caribbean: Salazar's Revenge voor de vijfde keer mascarapiraat Jack Sparrow te spelen. Arme Johnny.
Raoul Peck buigt zich over de Afro-Amerikaanse schrijver/activist James Baldwin én zijn sociaal-politieke erfenis in de knappe docu I Am Not Your Negro.
Kuosmanens The Happiest Day in the Life of Olli Mäki, over 'de Finse Jean-Pierre Coopman' Olli Mäki, steekt nooit als een bij maar fladdert als een vrolijke cinefiele vlinder.
Morten Tyldum wil heel graag Stanley Kubrick zijn maar bewijst met de foute ruimteromantiek van Passengers vooral dat een goed idee nog geen goede film is.
In de verfilming van de populaire videogame (met Michael Fassbender, Marion Cotillard, Jeremy Irons, Brendan Gleeson en Charlotte Rampling) is een extreem gevaarlijk Katholiek genootschap uit op werelddominantie. Een islamitische sekte sluipmoordenaars probeert dat tegen te werken.
Steven Spielbergs nieuwste film, gebaseerd op Roald Dahls gelijkvormige bestseller, is een charmante, groothartige en tijdloze vertelling over vriendschap, angst, vooroordelen en alles wat kleine mensen tot reuzen maakt.
In de spirituele weepie The Sea of Trees trekt Gus Van Sant - nog altijd Amerika's meest gefêteerde indieauteur van de jongste dertig jaar - naar het Japanse zelfmoordbos, om daar in klef sentiment te verdwalen.
De Taiwanese arthousemeester Hou Hsiao-Hsien plaatst de 'kunst' terug in 'krijgskunst' in The Assassin, een martial-artsepos dat voorbijtrekt als een visueel gedicht.
Hoe goed ken je de man of vrouw met wie je 45 jaar je leven hebt gedeeld? Charlotte Rampling ontdekt het in Andrew Haighs ingetogen relatiedrama 45 Years.
Voor zijn regiedebuut én The Searchers -update Les cowboys verving Thomas Bidegain de indianen door moslimstrijders en John Wayne door François Damiens.
Johnny Depp toont zijn ijzige - en kalende - kant als gangsterbaas James 'Whitey' Bulger in de misdaadbiopic Black Mass, maar an offer you can't refuse is dit niet.
Debutante Marielle Heller brengt verslag uit van de stormen in het hoofd én het lichaam van een tiener in de deugddoend provocerende en genadeloos oprechte coming-of-agefabel The Diary of a Teenage Girl.
Jonathan Demme, bekend van The Silence of the Lambs (1991) en Philadelphia (1993), probeert met de tragikomedie Ricki and the Flash vooral niemand voor het hoofd te stoten.
God is een klootzak in Le Tout Nouveau Testament. Maar geen religieuze zot die het in zijn hoofd haalt om 'blasfemie' te roepen. Daar is Jaco Van Dormaels goddelijke komedie te grappig en te onschuldig voor.
Actieregisseur Christopher McQuarrie schenkt met Mission: Impossible - Rogue Nation alles wat de fans van de spionnenfranchise - en van Tom Cruise -verlangen. Behalve originaliteit.
Een werkzoekende huisvader houdt de arbeiderskop trots omhoog in Stéphane Brizés uitstekende en terecht in Cannes bekroonde sociodrama La loi du marché.
Laura Poitras' Citizenfour - over de affaire-Snowden - is een prima documentaire, een onthutsende wake-upcall én een spannende politieke thriller ineen.
Roy Andersson serveert u humor van de zwartste en meest trieste soort in de heerlijk absurde sketchfilm 'A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence'.
