Wie in de ban was van de monumentale reeks ‘The Story of Film: An Odyssey’, mag ook de nieuwe documentaire van Mark Cousins niet missen.
In ‘The Story of Film: An Odyssey’ bracht de Ierse documentairemaker en filmcriticus Mark Cousins een fascinerend beeld van de ontwikkelingen die de zevende kunst doormaakte en gevormd hebben, vanaf het prille begin eind negentiende eeuw tot nu. Wie in de ban was van deze monumentale televisiereeks, mag ook zijn nieuwste documentaire niet missen.
Zoals de titel al aangeeft, toont ‘A Story of Children and Film’ hoe kinderen in de loop van de geschiedenis in films zijn geportretteerd. Cousins is altijd al in deze doelgroep geïnteresseerd geweest: één van de eerste opdrachten die hij vroeg in z’n carrière voor TV uitvoerde, was een documentaire die niet toevallig ging over een kinderfestival in Glasgow.
In ‘A Story of Children and Film’ richt Cousins zich op de universele eigenschappen van kinderen. Hij vertrekt vanuit een eigen home video-opname van zijn spelend neefje en nichtje, die voor de camera werden geplaatst. Hun gedragingen en de verschillende emoties die ze doorstaan, leveren de structuur voor dit uniek document. Het is de springplank om ons opnieuw een veelvoud aan filmfragmenten te laten zien, waarin we dezelfde emotieve aspecten als die van zijn jonge familieleden terugvinden.
Talrijke bekende films worden aangehaald: van ‘E.T.’, ‘The Night of the Hunter’, ‘Le Ballon Rouge’, ‘Meet Me in St.-Louis’ tot ‘Kes’, ‘The White Balloon’ en ‘Nobody Knows’. Van ‘Jeux Interdits’ naar ‘Moonrise Kingdom’, tot het oeuvre van Yasujiro Ozu en Andrej Tarkovski. Meest releverend zijn echter de verwaarloosde parels die Cousins weer onder onze aandacht brengt. Voorts haalt hij ook enkele vergeten vrouwelijke regisseurs terug voor de geest die, zo blijkt, veruit de beste films met kinderen draaiden.
‘A Story of Children and Film’ is een verhelderende cine-essay, waarin Cousins rake parallellen laat zien tussen films die op het eerste zicht weinig met elkaar gemeen lijken te hebben én met geestdrift zijn enorme kennis hierover etaleert. Deze ode aan de verbeeldingskracht van de kleinsten onder ons, zou verplichte stof moeten zijn voor iedereen met een warm hart voor het medium. (***)
Dieter Vanden Bossche
