The Mark of Zorro: De degens gekuist

Zorro’s degen blinkt messcherp op de importeditie van The Mark of Zorro (1940), met Tyrone Power als de gemaskerde wraakengel.

Er zijn maar weinig Hollywoodhelden die zo vaak en zo diep hun merkteken in het witte doek mochten kerven als Zorro, don Diego de la Vega voor de burgerlijke stand van Californië. De gemaskerde wraakengel die in 1919 ontsproot aan het brein van pulpauteur Johnston McCulley draafde inmiddels op in meer dan zeventig films en series en kreeg daarbij onder meer de fotogenieke tronies en kwieke mannenlijven van Douglas Fairbanks senior, Alain Delon, George Hamilton en Antonio Banderas aangemeten.

Een van de bekendste én beste Zorro-avonturen blijft The Mark of Zorro van regisseur Rouben Mamoulian uit 1940. Daarin trekt toenmalig sekssymbool Tyrone Power de zwarte cape en (voor die tijd suggestief) strakke pantalon aan van de nobele aristocraat don Diego die het incognito opneemt tegen het kwaadaardige regime van de gouverneur van Californië. Tot groot genoegen van de uitgebuite boerenbevolking én van de mooie maagd Lolita (Linda Darnell) – het nichtje van de corrupte alcalde – die hij op geheel andere wijze aan zijn degen hoopt te rijgen.

Was het Fairbanks die in 1920 van het personage voor het eerst een populaire filmheld had gemaakt en van zichzelf dé viriele actieheld van de stille cinema met de gelijknamige lezing van McCulleys bestseller The Curse of Capistrano, dan was Mamoulians versie de eerste Zorro-productie door een Hollywoodmajor (20th Century Fox) met een groot budget (1 miljoen dollar). Zowel voor als achter de camera werden kosten noch moeite gespaard om don Diego op te nemen in de Hollywoodaristocratie, met de contrastrijke cinematografie van Arthur C. Miller – die in zijn carrière zeven Oscars won – en de opzwepende soundtrack van Alfred Newman, die negen dergelijke beeldjes verzamelde waaronder één voor deze film.

Dat het heerlijk energieke The Mark of Zorro de status van klassieker verwierf en in 2009 opgenomen werd in de National Film Registry vanwege zijn culturele en esthetische belang hoeft dus niet te verbazen. Wel verwonderlijk is dat zowel regisseur Rouben Mamoulian als leading man Tyrone Power minder benevolent door de geschiedenis zijn bejegend. Zo doet de naam Mamoulian wellicht enkel nog bij diehardcinefielen een belletje rinkelen, al draaide de Broadwayspecialist ook andere klassiekers, zoals Dr. Jekyll and Mr. Hyde (1931) en Queen Christina (1933). En Tyrone Power, de mantel-en-degenkoning van de jaren veertig, moest het qua populariteit uiteindelijk afleggen tegen andere klassieke Hollywoodcharmeurs als Errol Flynn, Clark Gable en Cary Grant.

Doe de twee vergeelde legendes daarom een lol en haal deze Franse importeditie in huis met daarin de digitaal gerestaureerde film op dvd én blu-ray en het fraaie, 90-pagina’s tellend boekje. De postume groeten van Mamoulian en Power krijgt u er gratis bovenop.

Dave Mestdach