De vijf liefdes van David Lynch

David Lynch, de koning van de Amerikaanse kunstcinema, viert vandaag zijn zeventigste verjaardag. Vijf incarnaties van de man.

De filmmaker

Sinds Inland Empire uit 2006 heeft Lynch geen film – of film-in-de-film-in-de-film – meer gemaakt, maar nog altijd is hij de regerende koning van de Amerikaanse kunstcinema. Wie de surrealistische trips Eraserhead (1977), Blue Velvet (1986) en Lost Highway (1997) heeft gezien, heeft nog altijd nachtmerries, al dan niet met dwergen. Maar net zo goed is hij de man achter lineaire, oprecht ontroerende drama’s als The Elephant Man (1980) en The Straight Story (1999).

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

De fotograaf

In 1980, nadat The Elephant Man was gedraaid, trok Lynch samen met zijn director of photography Freddie Francis naar het noorden van Engeland om er verlaten fabrieken te fotograferen. Zijn obsessie met industrie, rook en urbane woestenijen zal de fans van zijn films niet vreemd zijn en resulteerde eerder in een factory photography-expositie te Londen. Zijn foto-expo Small Stories, een collectie van veertig zwart-witfoto’ naar aanleiding van een carte blanche die hij kreeg van het Parijse Maison européenne de la photographie, was eind 2014 te zien in cinema Galeries in Brussel.

De muzikant

Lynch’ filmuniversum wordt niet alleen gedragen door bizarre beelden maar ook door dito muziek en soundscapes. Angelo Badalamenti was sinds Blue Velvet zijn huiscomponist, maar Lynch was ook een meester in het herbestemmen van popdeuntjes en schreef zelf muziek voor Wild at Heart (1990) en Mulholland Drive (2001). In 2008 creëerde hij zijn eigen label, David Lynch MC. Wie de man zelf wil horen zingen, moet zeker zijn ‘electronic blues album’ Crazy Clown Time (2011) in huis halen, of het in 2013 uitgebrachte The Big Dream. Disclaimer: de man regisseert beter dan hij zingt.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

De goeroe

Verbaast het u dat Lynch al sinds 1973 aan transcendentale meditatie doet en dikke vriendjes is met Maharishi Mahesh Yogi? Lynch mediteert al veertig jaar lang elke dag en begon in 2005 zijn eigen stichting – The David Lynch Foundation – om meditatie te promoten als de ultieme weg naar innerlijke rust en uiteindelijk zelfs wereldvrede. Wild at heart, and weird on top.

De koffieboer

Een regisseur die zijn eigen koffiemerk begint? Onder alle andere omstandigheden zou dat meer naar commerciële hoererij dan naar arabica of mokka ruiken, maar in het geval van Lynch lijkt het niet meer dan logisch. De man staat te boek als een koffiejunk die dagelijks twintig koppen of meer in zijn lijf giet en die zijn obsessie maar al te vaak projecteert op zijn personages – de uitspraak ‘a damn fine cup of coffee’ uit zijn cultserie Twin Peaks werd een klassieker. ‘David Lynch signature cup coffee’ kwam voor het eerst in de rekken in de VS in 2013.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Dennis Van Dessel

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content