Creatief Vlaanderen maakt de balans op van de voorbije maanden. Actrice Ilse de Koe beitelde zich in uw geheugen met Bevergem, maar haar renommee heeft ze ook aan haar (jeugd)theaterwerk te danken.
Ilse de Koe: Op dit moment bereid ik voor het gezelschap Brandung Fluut mee voor, een voorstelling voor kinderen vanaf acht jaar, losjes gebaseerd op De toverfluit van Mozart. En binnenkort begin ik weer met Studio Orka te repeteren, voor Inuk. Zoals altijd spelen we op locatie, deze keer in asielcentra en bijzonderejeugdzorghuizen. Daar heb ik veel zin in. Neen, qua werk mag ik tegenwoordig niet klagen. Hout vasthouden!
Je speelt ook mee in Kafka, het sketchprogramma op VTM. Kijk je zelf?
de Koe: Neen. Ik heb wel een tv, maar het is er nog een met een antenne die ik moet richten. Ik kan alleen maar Eén en Canvas ontvangen. Heel oldskool! Soms moet ik met wat boeken een stapel maken om de juiste hoogte te kunnen bereiken, en natuurlijk ben ik ook afhankelijk van de weersomstandigheden. Nu, sinds drie maanden heb ik wel Netflix. Tof. Als ik me heb laten meeslepen door zo’n serie en die is gedaan, dan kan ik de personages echt missen. Maar dat heb ik bij een boek soms ook.
Geef eens een voorbeeld.
de Koe: Ik lees graag Annelies Verbeke. Haar roman Dertig dagen gaat over een klusser die in allerlei huizen en woonsituaties en bij verschillende rangen en standen terechtkomt. Een man met een groot hart, al weet je niet waarom mensen soms raar of zelfs grof op hem reageren. Tot je halverwege te weten komt dat hij zwart is. Zonder er de vinger op te leggen toont Annelies Verbeke zo hoeveel discriminatie er nog altijd is. Ze had mij een beetje beet, en dat heb ik graag.
Schuim jij schouwspelen van collega’s af als je zelf niet van dienst ben, of zak je liever in je zetel weg?
de Koe: Het eerste. Maar ik heb een goeie zetel, daar niet van. (lacht) Het gebeurt dat collega’s vrienden worden, en vanaf dat moment ben ik echt fan. Dan wil ik alles van hen volgen. Ik zal dus veeleer kiezen om een stuk te gaan bekijken waarin iemand meespeelt die ik goed ken. Op het theaterfestival in Brussel heb ik Buko gezien van Abattoir Fermé, met Dominique Van Malder en Tom Vermeir. Heerlijk hoe die twee zo los en vrij kunnen spelen. Echt rock-‘n-rollspel. Ik hou ervan als het niet te netjes is. Dat je voelt dat het hier en nu, op déze avond gebeurt. Het is een ruw en hard stuk, met heel veel drank en verval. Dominique kan heel geloofwaardig een dronken man spelen. Dat vind ik niet simpel, om dat juist te doen in alle fases van de dronkenschap. O ja, het stuk gaat over de schrijver Bukowski.
Je wilde ook nog de vreugdes van een expo met ons delen.
de Koe: Ja, van William Kentridge, een Zuid-Afrikaanse kunstenaar. Gezien in het Eye in Amsterdam. Super! Ik kende hem niet, maar ik had een namiddag vrij en wilde nog iets meepikken. Hij maakt tekeningen, animaties en installaties, allemaal omtrent de geschiedenis van zijn land. Blijkbaar is hij ook theaterregisseur. Bij één werk, een fries met bewegend videobeeld van vijfenveertig meter breed, hoorde heel mooie, fanfareachtige muziek, een prachtige soundscape. Een heel interessante man, van wie ik nadien nog veel heb opgezocht.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
