De tien grootste rockumentaires

Het Leuvense filmfestival Docville heeft vijf nieuwe rockdocu’s geprogrammeerd. Hier tien muziekdocumentaires die eerder al filmgeschiedenis schreven.

1/ Don’t Look Back (D.A. Pennebaker, 1967)

Het verslag van Bob Dylans Britse tournee in 1965. De film markeert het scharnierpunt binnen zijn oeuvre. Tot afgrijzen van zijn folkachterban ging Bawb plots de elektrische toer op. Gemaakt door de peetvader van de rockumentary: D.A. Pennebaker.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

2/ Gimme Shelter (Albert & David Maysles en Charlotte Zwerin, 1970)

Wat een gewone vlieg-op-de-muurrockumentary over de Amerikaanse tournee van de Rolling Stones uit 1969 had moeten worden, werd ongewild een wrang adieu aan de flowerpower. Een zwarte man die voor de ogen van Jagger en Richards met een wapen liep te zwaaien, werd neergestoken door een van de Hells Angels die voor de veiligheid instonden.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

3/ Woodstock (Michael Wadleigh, 1970)

Optredens van The Who, Janis Joplin, Jimi Hendrix en andere sixtiesiconen, een half miljoen hippies, een gammel podium, plotse stortbuien en allerlei organisatorische chaos: het zijn maar enkele factoren die van het Woodstockfestival in augustus 1969 de hoogmis van de hippiegeneratie maakten. Een interview met de regisseur:

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

4/ Pink Floyd: Live At Pompeii (Adrian Maben, 1972)

Zonder publiek bracht Pink Floyd liveversies van zes songs in het oude Romeinse amfitheater van Pompei. Die opnames werden aangevuld met studiofragmenten en interviews.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

5/ The Last Waltz (Martin Scorsese, 1978)

Een concertfilm van Martin Scorsese over het laatste optreden van The Band. Voor dit concert op 25 november 1976 in San Francisco liet de Canadese rockgroep zich assisteren door onder meer Bob Dylan, Joni Mitchell, Van Morrison, Neil Young en Ringo Starr.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

6/ The Kids Are Alright (Jeff Stein, 1979)

Een non-chronologische kroniek van The Who aan de hand van archiefmateriaal, bootlegs en nieuwe opnames. De ultieme Who-mage, gekruid door het sociopathische gedrag van Keith Moon, die nog voor de release overleed.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

7/ This Is Spinal Tap (Rob Reiner, 1984)

Rob Reiner zet alle rock-‘n-rollclichés nekhoog in de zeik met deze onverslijtbare satire over de fictieve groep Spinal Tap. De film die samen met de Beatlesparodie All You Need Is Cash het subgenre van de mockumentary op de kaart zette.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

8/ Stop Making Sense (Jonathan Demme, 1984)

De uitverkochte tournee van Talking Heads’ zelf geproduceerde plaat Speaking in Tongues werd door de latere The Silence of the Lambs-maker Jonathan Demme en opper-Head David Byrne tot een conceptuele concertfilm verpakt.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

9/ Some Kind Of Monster (Joe Berlinger & Bruce Sinofsky, 2004)

Aanvankelijk bedoeld als de making-of van Metallica’s plaat St Anger, werd Some Kind Of Monster een even ontluisterend als hilarisch portret van een megagroep die zowel artistiek als persoonlijk het noorden kwijt was. De koningen van de speedmetal worden ontmaskerd als zeurderige burgertrutjes met een knoert van een midlifecrisis.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

10/ U2 3D (Catherine Owens & Mark Pellington, 2007)

De eerste poging om het livegevoel te vatten in digitale 3D, met meebrullers als Sunday Bloody Sunday en New Year’s Day.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content