De man achter de coming of age-film ‘Heartstone’: ‘In mijn tijd werd gay zijn niet aanvaard’

© Heartstone

In Venetië werd hij met de Queer Lion bekroond, nu is hij op het Film Fest Gent geselecteerd voor de door een jongerenjury toegekende Explore Award: Heartstone, een coming of age-film van IJslandse makelij.

Þór en Kristján zijn twee jonge vrienden, één van hen is homo, die in een desolaat IJslands dorp op zoek gaan naar zichzelf, de ander en een leefbare manier om in de wereld te staan. Ziedaar het uitgangspunt van Heartstone, Guðmundur Arnar Guðmundssons langspeeldebuut, waarin, net als in zijn kortfilm Ártún (2014), het verband tussen seksualiteit en identiteit centraal staat.

De film heeft anderhalf jaar lang over mijn leven geheerst. Gewone gesprekken voeren, kon ik niet meer. Ik had simpelweg niets te vertellen.

‘Toen ik opgroeide, was het niet aanvaard om gay te zijn’, zegt de regisseur. ‘Ik was het zelf niet, maar sommige van mijn vrienden misschien wel. Pas later kwam ik tot het besef dat zij zich indertijd mogelijk niet hadden durven te outen. Dit verhaal heb ik met hen in het achterhoofd geschreven, en met als bedoeling hen te proberen helpen bij hun zoektocht naar hun ware identiteit. Zelf was ik een laatbloeier. Mijn lichaam volgde mijn mentale staat niet helemaal, waardoor ik een beetje een oude ziel in een jong lichaam was. Die ’trauma’s’ draag ik ook nog altijd met me mee. Dat zit eveneens in de film.’

Heartstone is je debuut. Hoe was die eerste langspeelervaring?

GUDMUNDSSON: De film heeft anderhalf jaar lang over mijn leven geheerst. Gewone gesprekken voeren, kon ik niet meer. Ik had simpelweg niets te vertellen, want altijd zat ik wel met een of andere scène in mijn hoofd.

En, is dat het waard geweest?

GUDMUNDSSON: Zeker. Op elk festival waar we hem tot dusver hebben getoond, werd hij door het publiek op veel enthousiasme onthaald. ‘Misschien willen de mensen gewoon vriendelijk zijn’, dacht ik de eerste keer, op het filmfestival van Venetië. Maar ook in Toronto, Pusan en Warschau was de respons goed. Verbazingwekkend, vond ik. En vooral: een ongelooflijke ervaring.

Hoe was de ervaring op de set? En hoe verliepen de castings van hoofdrolspelers Baldur Einarsson en Blær Hinriksson, die respectievelijk de rol van Þór en Kristján vertolken?

GUDMUNDSSON: We hebben een open auditie gehouden, waar zo’n duizend kinderen op afkwamen. We kozen er tien uit. Ik wist vrij snel welke kinderen geknipt waren voor welke rol, behalve in het geval van de twee hoofdrolspelers. Baldur is helemaal anders dan zijn personage Þór. Hij is een lieve jongen die altijd de anderen wil behagen, waardoor ik er niet meteen van overtuigd was dat hij écht woedend zou kunnen zijn op de set, wat zijn personage wel behoefde. En toch: op een gegeven moment ontwaakte ik uit een droom en wist ik: hij moet de rol krijgen. Blær daarentegen lijkt wél op zijn personage Kristján. Hij was dan weer zo vriendelijk dat ik niet zeker wist of hij eigenlijk wel kon acteren. (lacht)

De cinematografie was in handen van Sturla Brandt Grøvlen, die eerder zijn kunnen bewees in de topfilm Victoria(2015).

GUDMUNDSSON: Aanvankelijk wilde ik op veilig spelen, en alles heel gecontroleerd doen verlopen. Sturla wilde losser en intuïtiever te werk gaan. Toen ik begreep dat mijn voorkeur voortkwam uit angst, stemde ik met zijn aanpak in. Met niemand kan ik op vlak van cinematografie zo goed samenwerken als met Sturla, net omdat hij behalve een intuïtief iemand ook een heel beredeneerd persoon is. Het zou me dan ook gelukkig stemmen mocht ik ook in de toekomst nog met hem kunnen samenwerken.

Bo Alfaro Decreton

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content