De geruchtenmolen

We stellen u zes films voor die kans maken op de Palme d’Or. Dit op basis van geruchten, roddels en doorgaans betrouwbare bronnen.

Pas op 15 april kennen we de officiële selectie van het filmfestival van Cannes. Gelukkig zijn er ingewijden wier kennis van zaken gepaard gaat met loslippigheid. Dankzij hen kunnen we u zes films voorstellen die waarschijnlijk — alles onder voorbehoud — zullen meedingen naar de Palme d’Or.

We beginnen met The Tree of Life, waarin de Amerikaanse regisseur Terrence Malick het verhaalt vertelt van een gezin in de fifties. Vader Brad Pitt predikt egocentrisme terwijl moeder Jessica Chastain de nadruk legt op naastenliefde. In de The Tree of Life zie je hoe hun oudste zoon daarmee omgaat. Een rol voor Sean Penn.

Uit meer Latijnse streken komt Biutiful van de Mexicaanse regisseur Alejandro González Iñárritu. Hij is bekend van Babel en 21 Grams. De voertaal is Spaans, wat ook het geval was met zijn doorbraakfilm Amores Perros. Biutiful toont de confrontatie tussen een drugsdealer en zijn jeugdvriend slash politieagent. Steracteur van dienst is Oscarwinnaar Javier Bardem.

We laten het zuiden voor wat het is en trekken naar het regenachtige Engeland. Daar draaide regisseur Stephen Frears Tamara Drewe. Daarin keert een journaliste terug naar haar geboortedorp, waar haar ouderlijk huis te koop staat. Gemma Arterton vertolkt Tamara Drewe. U kent haar misschien als geheim agente Strawberry Field in Quantum of Solace.

De UK mag zich op de borst kloppen, want ook regisseur Mike Leigh wordt genoemd. De plot van Another Year is nog niet bekend. De Brit heeft dan ook een aparte werkwijze; op basis van een pitch en enkele characters laat hij acteurs improviseren. Daaruit vloeit een verhaal voort. Voor zover wij weten, valt dat enigszins te vergelijken met hoe theatermaker Arne Sierens zijn stukken maakt.

Ten slotte is ook het oosten van de partij met twee films, beide Koreaans. De eerste is Poetry van Lee Chang-dong. Hij begon als romanschrijver, werd succesvol en nam na het schrijven van een aantal scenario’s zelf plaats in de regisseursstoel. Poetry gaat over een oude vrouw die samenwoont met haar puberende kleinzoon. Ze probeert zijn leven in goede banen te leiden door, en nu komt het, gedichten te schrijven. Toen wij ons weerbarstig neefje probeerden te bedaren door uit het werk van Leonard Nolens voor te lezen, had dit allezins het tegenovergestelde effect. Benieuwd welke tricks Chang-dong up his sleeve heeft.

De andere Koreaanse regisseur is Im Sang-soo, die met The Housemaid in de selectie zou staan. Bij het horen van de titel denk je meteen aan La nana — de film die op de laatste editie van de Focus Festivaldag te zien was — maar The Housemaid vertelt toch een heel ander verhaal. Deze poetsdame worstelt niet met haar innerlijke demonen, maar onderhoudt een liefdesrelatie met de man des huizes. De amourette loopt echter verkeerd af.

De films waarover meer twijfel heerst, laten we voorlopig onbesproken — niets zo bedroevend als vergeefse arbeid. Al is tengevolge van seksomnia je vierjarige dochter verkrachten ook pretty sad, maar daar hebben we gelukkig géén last van.

Hier de trailer van The Housemaid:

Sam De Ryck