Claire Denis, de Fien Troch van Frankrijk: ‘Juliette Binoche is de perfecte Casanova’

Juliette Binoche als Isabelle: 'Ze geniet van de mannen, maar ze mist de ware liefde, iemand om mee samen te leven tot het einde.' © .

Het voordeel van een nadeel: regisseuse Claire Denis kreeg haar ruimtefilm met Robert Pattinson niet van de grond maar vond zo wel de tijd voor Un beau soleil intérieur, een frivool tussendoortje over een vrouw die wel vaak van de grond komt maar de ware niet vindt.

Claire Denis – 71 jaar volgens de ene bron, 69 volgens de andere – is de Fien Troch van Frankrijk: rock-‘n-roll, niet vies van wat duisternis, eigenzinnig, onverschrokken, geen beroemdheid maar geliefd bij kenners en bovenal: een rasfilmster die beeld en geluid voor zich laat spreken.

Dat Denis verrast, is nauwelijks een verrassing te nomen. In haar arty horrorfilm Trouble Every Day (2000) at Béatrice Dalle haar minnaars tijdens het liefdesspel levend op. In Beau Travail (1999) tastte de camera sensueel de gespierde torso’s van de zwetende soldaten van het vreemdelingenlegioen af. In White Material (2009) trotseerde plantagebazin Isabelle Huppert de waanzin in haar gezin terwijl Afrikaanse oorlogsgekte oplaait. In het intieme kleinood 35 rhums (2008) keek een Parijse metrobestuurder op tegen het nakende vertrek van zijn volwassen dochter. Denis heeft nog nooit twee keer dezelfde film gemaakt en deinst niet terug voor thema’s als kolonialisme, postkolonialisme, kannibalisme, seks, troebele verlangens, extreem geweld, intieme relaties en de broosheid van de mens. Ze houdt van beelden en lange scènes die ogenschijnlijk niets bijdragen aan het verhaal maar haar films wel doordringen van een bepaalde sfeer. Niet zelden een zwaarmoedige of weemoedige, sfeer. Voor de stemmige beelden rekent ze op Agnès Godard, voor dito muziek op treurwilg Stuart Staples van Tindersticks.

Gérard Depardieu is de apotheose van de stoet van minnaars die bij Juliette Binoche passeren. Hij is mijn kolonel Kurtz.

Maar wie zag aankomen dat haar nieuwste film, Un beau soleil intérieur, een lichtvoetige relatiekomedie zou worden met meer dialoog dan in al haar andere films bij elkaar? Een sprankelende relatiekomedie zowaar – hoe lang is dát niet geleden? – met Juliette Binoche als de gescheiden kunstenares Isabelle, die van man naar man fladdert en de ware maar niet vindt. Ze doet haar best om niet ontmoedigd te raken en gaat uiteindelijk te rade bij een flirtende helderziende met de zachte ogen en het corpulente lijf van een geweldige – hoe lang is dát niet geleden? – Gérard Depardieu.

Amoureus discours

Un beau soleil intérieur bestaat uit fragmenten uit het liefdesleven van een alleenstaande moeder’, zegt Denis samenzweerderig. ‘Isabelle haalt veel voldoening uit haar beroep, haar dochter houdt van haar maar ze mist iets: de ware liefde, iemand om mee samen te leven tot op het einde. Haar zoektocht naar zo’n levensgezel is geen succes. Niet dat dat een drama is. Ze geniet van de vele mannen. Ze is geen vrouwelijke donjuan die verslaafd is aan het verleiden maar wel een casanova die geniet van de liefde. Het enige probleem is dat er een kloof gaapt tussen wat ze van de mannen verwacht en wat ze krijgt.’

Eigenlijk had Denis haar zinnen gezet op High Life, een sciencefictionfilm over een groep criminelen die naar een zwart gat moet reizen en ongewild voortgeplant wordt. Maar dat project liep veel vertraging op. Enkele weken geleden pas kreeg ze het groene licht ervoor. De hoofdrol in High Life is voor Robert Pattinson, Juliette Binoche en André ‘3000’ Benjamin, de helft van Outkast, doen ook mee. ‘High Life kwam maar niet van de grond. Ik was al veel te lang met mijn vingers aan het draaien toen producent Olivier Delbosc voorstelde om samen met andere regisseurs een omnibusfilm te maken gebaseerd op Fragments d’un discours amoureux. Bijna alles wat je in de liefde hebt meegemaakt of nog gaat meemaken, staat in dat buitengewone boek van semioticus Roland Barthes.’

Denis verfilmde uiteindelijk Barthes’ boek niet, maar overtuigde de producent om haar háár Fragments te laten maken. Samen met schrijfster Christine Angot kwam ze met een persoonlijk scenario. ‘De financiering was verbazingwekkend snel rond, Juliette Binoche was vrij en we zijn eigenlijk meteen beginnen te filmen. Ik ken Juliette al heel lang en we wisten allebei dat eindelijk het moment aangebroken was om ook samen te werken. Haar bruine haren, haar sensualiteit, de zeer uiteenlopende stemmingen die ze kan vertolken: Juliette was geknipt voor deze rol.’

Claire Denis, de Fien Troch van Frankrijk: 'Juliette Binoche is de perfecte Casanova'
© .

Mijn Kurtz

‘Je zou het op basis van mijn films misschien niet denken, maar ik heb een coeur d’artichaut (iemand die snel en makkelijk verliefd wordt, nvdr.), zoals we in Frankrijk zeggen.’ Dat de film ook als een komedie gepercipieerd wordt, was voor Denis een verrassing, een aangename. ‘Ik vind de dialogen van Christine Angot niet hilarisch of komisch. Ik bewonder dat ze met gewone woorden, woorden uit het leven van elke dag, heel juiste dingen zegt. Dát doet mij lachen, maar ik was niet zeker of het publiek dat ook zou oppikken. Onder andere omdat de opnames mij vooral emotioneel geraakt hebben. Ik heb meer dan eens moeten huilen. Pas toen ik de monteur hardop hoorde lachen, besefte ik dat het een komedie kon worden.’

Gérard Depardieu verschijnt pas in de slotscène, waarin Binoche een waarzegger raadpleegt en daar tot haar eigen verbazing en amusement nog wat aan heeft ook. ‘Ik wilde een apotheose voor die hele stoet van geliefden en minnaars. Wie anders dan Gérard Depardieu kon daarvoor zorgen? Hij is mijn Kurtz, de kolonel in Apocalypse Now. Is Kurtz gek of niet? We weten het niet, maar hij is er’, lacht Denis.

Ter voorbereiding ging ze zelf op consultatie. ‘Ik was nog nooit bij een helderziende geweest en vond het een ongelofelijke ervaring. Een uur lang luistert hij of zij aandachtig naar je verhaal, naar je zorgen en twijfels. Hij bekijkt je, evalueert je, waardeert je. Dat doet deugd. Je betaalt hem, maar hij is géén psychoanalist. Er is geen ziekte waar je van moet genezen. Op het einde vraag je of het morgen beter zal gaan dan gisteren. Bijna altijd is het antwoord dat er een goede kans bestaat dat het morgen inderdaad beter zal gaan. En dat is niet helemaal onwaar. Ik heb me na die consultatie dagenlang goed gevoeld.’ Laat die ruimtefilm maar komen. Denis is er klaar voor.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Un beau soleil intérieur

Vanaf 27/9 in de bioscoop.

Claire Denis, de Fien Troch van Frankrijk: 'Juliette Binoche is de perfecte Casanova'

Denis, Denis

– Groeit op in Kameroen en zal later veel en graag in Afrika filmen.

– Leert het vak als assistente van Jacques Rivette, Wim Wenders en Jim Jarmusch.

– Debuteert in 1988 met Chocolat, het verhaal van een Frans meisje dat opgroeit in een afgezonderde voorpost in koloniaal Kameroen.

– Geniet lang meer aanzien in het buitenland dan in Frankrijk.

– Wordt na Trouble Every Day (2001) samen met regisseurs Gaspar Noé en Catherine Breillat tot het new French extremism in de film gerekend.

– Vraagt steevast Stuart Staples van Tindersticks om filmmuziek.

– Houdt van Engelstalige titels, maar ruimtefilm High Life wordt straks haar eerste Engelstalige film.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content