Christian De Schutter over de Vlaamse film in Cannes

Voor Christian De Schutter, de promotieverantwoordelijke van het Vlaams Audiovisueel Fonds, is het al de 22ste editie van het filmfestival van Cannes waarop hij present tekent. Uit een gesprek met De Schutter blijkt dat het in Cannes niet altijd al glitter en glamour is wat de klok slaat.

Het is opnieuw een mooi jaar voor de Vlaamse film in Cannes. Regisseur Gust Van den Berghe staat met ‘Blue Bird’ al voor de tweede keer op twee jaar tijd op de Quinzaine des Réalisateurs, ‘Badpakje 46′ van Wannes Destoop dingt mee naar de Gouden Palm voor Beste Korte Film en Pieter Dirkx’ kortfilm ‘Bento Monogatari’ wordt vertoond op het Cinéfondation programma van het prestigieuze filmfestival. Reden genoeg om het met Christian De Schutter te hebben over de Vlaamse film in Cannes en zijn persoonlijke verwachtingen van de 64ste editie van het Franse festival.

Wat is de rol van het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF) tijdens Cannes?

Christian De Schutter: ‘Flanders Image (de internationale promotiecel van het VAF) probeert in Cannes zoveel mogelijk zichtbaarheid voor de Vlaamse audiovisuele creaties te genereren. Dit jaar focussen we ons natuurlijk extra op de drie geselecteerde films. Deze films ondersteunen we op Cannes met advertenties, affiches en nieuwsberichten en voor deze films proberen we ook tal van meetings te organiseren met festivalcuratoren. Daarnaast trachten we al de eerste zaadjes te zaaien voor Vlaamse films die in de nabije toekomst uitkomen, onder meer door met festivalcuratoren en sales agents samen te zitten.’

Bewijst de selectie van drie Vlaamse films op Cannes dat de Vlaamse film het steeds beter doet?

De Schutter: ‘Ik denk van wel. Onze films liggen steeds beter in de markt bij de internationale festivals, toch zeker bij de kopers. Je voelt gewoon dat die interesse stijgt. Als je echt gaat vergelijken met tien jaar geleden, dan merk je dat er meer durf en originaliteit is. Vandaag durven filmmakers nieuwe wegen inslaan. We hebben enorm veel geluk met die nieuwe generatie filmmakers die opgestaan is en die nog steeds aan het groeien is.’

Hoe groot schat u de kansen in van de geselecteerde films?

De Schutter: ‘Dat is moeilijk te zeggen, aangezien we natuurlijk nog niet weten hoe de concurrentie is. Over de film van Gust Van den Berghe (‘Blue Bird’) zal waarschijnlijk wel veel gesproken worden. Zeker na de eerste film die hij gemaakt heeft, ‘Little Baby Jesus of Flandr’, voel je gewoon de interesse en nieuwsgierigheid naar zijn nieuwste film. Ik heb hem zelf – uiteraard nog niet volledig afgewerkt – gezien en vind het een zeer eigentijdse en eigenzinnige interpretatie van L’oiseau Blue (1908) van Maurice Maeterlinck. Je merkt dat Gust geëvolueerd is. Bovendien is het een film die met zeer veel liefde en commitment is gemaakt, waar toch ook wat humor en verrassende wendingen inzitten. Maar ik hoop natuurlijk ook dat onze geselecteerde kortfilms goed ontvangen worden en dat mensen enthousiast reageren op alles wat we te bieden hebben.’

Hoeveel jaren Cannes heeft u ondertussen al meegemaakt?

De Schutter: ‘Veel te veel (lacht). Ik denk dat ik nu aan mijn 22ste of 23ste jaar Cannes toe ben.’

Kan u zich de eerste keer Cannes nog herinneren?

De Schutter: ‘Dat was zeer vreemd. Op dat ogenblik werkte ik als journalist voor Screen International, een internationaal vakblad. De dag van het festival kreeg ik plots een telefoontje met de vraag waar ik bleef. Ik zat gewoon thuis en ik wist van niets! Er was blijkbaar iets fout gelopen met de communicatie. De volgende dag heb ik heel snel mijn koffers gepakt, waarbij ik er natuurlijk van uit ging dat in het zuiden van Frankrijk de zon altijd schijnt. Maar neen, het regende en stormde dus ik kwam doorweekt op de redactie aan. Hoe dan ook, de eerste keer is altijd magisch. Maar Cannes is een klein stadje dus na 22 jaar is de glitter en de glamour er wel een beetje af. Voor ons is dat eigenlijk een beurs geworden waar wij films aan de man proberen te brengen bij festivalcuratoren. Heel wat minder glamoureus dan onze familie en vrienden hoogstwaarschijnlijk vermoeden.’

Naar welke film kijkt u persoonlijk uit?

De Schutter: ‘Wel, ik moet helaas bekennen dat ik meestal in slaap val wanneer het licht uitgaat in de zaal op het festival van Cannes. Cannes is voor mij niet echt de ideale plaats om films te bekijken. Ik maak ook geen planning op voorhand, want dat loopt meestal toch fout af. Ik hoop natuurlijk ‘Le Gamin au Vélo’ van de gebroeders Dardenne mee te pikken. Maar als me dat niet lukt, zoals meestal het geval is met films die ik absoluut wil zien op Cannes, zal ik die vast en zeker in een Belgische bioscoop bekijken.’

Denkt u dat zij kans maken op een derde Gouden Palm?

De Schutter: ‘Volgens mij is het nog niemand gelukt om een derde Gouden Palm in de wacht te slepen. Ik hoop het natuurlijk wel voor hen aangezien ze op het eerste gezicht toch het al zeer bewandelde pad durven te verlaten. Er spelen bekendere acteurs en actrices mee en de beelden zien er alvast zonniger en minder bedrukt uit. Veel hangt uiteraard af van de samenstelling van de jury. Een film bekijken is en blijft iets zeer subjectiefs. In een jury zitten vaak enkele zeer sterke karakters die de anderen naar hun hand draaien. Ik sluit dan ook nooit weddenschappen af over de winnaar van de Gouden Palm (lacht).’

Noëmie Machtelinckx