Charlotte Vandermeersch kruipt in de huid van Sien Eggers

Ze was dit jaar al te zien in ‘De Ronde’, ‘Wat Als?’ en ‘Het Goddelijke Monster’ en nu sluit Charlotte Vandermeersch 2011 af als alter ego van Sien Eggers, in de nieuwe Canvascomedy ‘Red Sonja’. ‘Ik sta nog maar aan het begin.’

Als dit Hollywood was geweest, dan hadden we Charlotte Vandermeersch een ‘It-Girl’ genoemd. De 27-jarige actrice stak enkele jaren geleden haar neus aan het venster in Dagen zonder Lief van Felix van Groeningen – met wie ze vandaag een relatie heeft – en Loft van Erik Van Looy, en sindsdien duikt ze overal op.

Na Turquaze, de debuutfilm van Kader Balci, volgden rollen in de twee meest besproken tv-series van het jaar, als Liesje in De Ronde en als journaliste Greet Verbeeck in Het Goddelijke Monster. Tussendoor bewees ze in Wat Als? dat het aloude cliché dat vrouwen en humor niet samengaan onzin is, én dat Barbie in je bed krijgen op een teleurstelling kan uitdraaien.

Vandermeersch rondt haar wonderjaar in schoonheid af, want vanaf begin december speelt ze mee in Red Sonja, een nieuwe comedyreeks op Canvas. In de serie gaat een oudere vrouw (Sien Eggers) nadat haar man door een ongeval in een coma is beland via de computer in een virtuele Second Life-achtige wereld op zoek naar de affectie die ze thuis mist. Op het internet doet het verlegen besje zich voor als de mooie, blonde en zelfverzekerde Red Sonja, een rol van Vandermeersch.

Net als Duts is Red Sonja een comedy die het niet van de billenkletsers moet hebben, maar legt ze de nadruk op de tragikomische situaties waarin Odette in verzeilt doordat ze steeds meer moeite heeft om werkelijkheid en fantasie gescheiden te houden, en hoe de andere bewoners van haar flatgebouw daarop reageren.

Was Sien Eggers tevreden met haar alter ego? Charlotte Vandermeersch: Dat was ongelooflijk. Tijdens de eerste lezing deed ik een paar suggesties en toen zat ze daar al te roepen van: ‘Dat is ze, dat is ze, mijn alter ego!’ (Lacht) En je voelde ook dat ze het meende, dat ze niet aan het zeveren was. Ik was daar heel blij om: wat zij in haar carrière al gedaan heeft, is onwaarschijnlijk. In de gloria bijvoorbeeld: dat is de natte droom van elke acteur.
In ‘Het Goddelijke Monster’ speelde jij een van de weinige personages die niet uitvergroot werden. Blij dat je ditmaal wel ‘over the top’ kon gaan? Vandermeersch: Het was fijn om eens vette strepen te trekken, ja. In Het Goddelijke Monster voelde je dat mijn personage niet door Tom Lanoye was bedacht, dat het ontwikkeld was vanuit het scenario. Daardoor stond ik een beetje in dienst van de andere acteurs, die helemaal loos mochten gaan. Maar goed, ik heb me geamuseerd en was al blij dat ik erbij mocht zijn.
Je was in 2011 op tv te zien in elke serie waar veel rond te doen was, van ‘De Ronde’ over ‘Wat Als?’ tot ‘Het Goddelijke Monster’. Beschouw je dit zelf als je doorbraakjaar? Vandermeersch: Het was een belangrijk jaar en je ziet dat de dingen intenser worden, maar aan de andere kant sta ik ook nog maar aan het begin. In De Ronde of Het Goddelijke Monster had ik een dienende rol, en van mijn verhaallijnen sloeg je niet achterover. Maar dat geeft niet: ik ben altijd een beetje een diesel geweest. Ik heb het graag als alles gestaag maar zeker groeit.

Eind 2010 zei je naar aanleiding van je rol in de film ‘Turquaze’ nog dat je blij was dat je niet herkend werd op straat. Is dat een jaar later anders? Vandermeersch: Nog altijd niet te vaak, gelukkig. Onlangs moest ik een vriend oppikken aan het station van Berchem, en toen die instapte, passeerde er heel traag een wat bezopen uitgezakte vent met lang vettig haar. Hij stopte, keek naar mij en deed zo (wijst en lipt ‘Charlotte Vandermeersch’; nvdr.). En mijn vriend zei: ‘Die kerel zei jouw naam.’ Toen deed hij het nog een keer, en liep door. Dat was echt een bevreemdend moment: dat iemand je herkent door de ruit van je auto en ook nog eens ostentatief wil tonen dat hij jou gezien heeft. (Lacht).

Veel reacties gekregen op jouw Barbiepersonage uit ‘Wat Als?’ Vandermeersch: Wel, ik ga je iets bekennen. Even na de uitzending werd ik door de politie tegengehouden en toen ik stil stond, besefte ik: ‘Shit, ik heb mijn rijbewijs niet bij.’ Ik had een andere handtas meegenomen en alles lag nog thuis. Dus ik draai mijn raampje naar beneden, die agenten zien mij en wat zeggen ze? ‘Ah, maar gij hebt geen foef!’ (Lacht) ‘Neen meneer agent, inderdaad, ik heb geen foef.’ ‘Allez vooruit, het is goed, rij maar door.’ Toen dacht ik: zou dit het dan zijn, het BV-schap? (Lacht)

Stefaan Werbrouck

Het volledige interview lees je deze week in Knack Focus nr.47.