Deze Chinese martial artsfilm op maat van de massa is een vermoeiende brok nationalistische actiecinema.
‘Bodyguards and Assassins’ van Teddy Chen is het Chinese equivalent van een Amerikaanse zomerblockbuster. Met de bedenking dat zomerblockbusters meestal verzuipen in hersenloos entertainment. Zo ook met deze kaskraker slash kostuumdrama , waarin de regisseur zijn publiek zowel moraliserende lessen politiek in de maag splitst (en daar op sommige momenten wonderwel in slaagt), als een onderhoudende martial artsfilm op maat van de massa (en daarin resoluut faalt.)
Hong Kong, anno 1905. De legendarische revolutionaire leider Sun Wen wordt in de keizerlijke stad verwacht voor geheime gesprekken met de leiders van de lokale verzetsbeweging. Maar de corrupte keizerin-weduwe Cixi van de Qing-dynastie brengt een groep professioneel getrainde killers op de been om Sun te executeren. Aan de eigenaar van de Chinese krant China Daily om een groepje krijgers te rekruteren en Sun te beschermen.
Wat volgt is geen ‘Magnificent Seven’-achtig meesterwerk. De actiescènes van deze Hong Kongse western zijn onoverzichtelijk, de melancholie, de pathos en de heroïsche opofferingen voor het vaderland spatten bovendien van het scherm. De ogenschijnlijk getalenteerde Chinese cast (het kruim van de Aziatische cinema doet mee) wordt – na nochtans een interessante eerste helft waarin het verhaal en de personages op een emotioneel meeslepende manier wordt geïntroduceerd en die ook een veelbelovende climax doet vermoeden – verdrongen door een miezerig pretentieuze, melancholische miskleun van een tweede helft waarin voortdurend van punt A naar punt B wordt geknokt. Zoals in je typische Jean-Claude Van Damme film eigenlijk.
Al ogen sommige decorstukken indrukwekkend (petje af voor de setdesigners), een lang uitgespannen, vermoeiende en slecht gevisualiseerde actie bore? No thanks. Geef ons maar een Aziaat die zijn actie graag visueel meeslepend heeft en zijn inhoud poëtisch, ingenieus of psychologisch subversief.
Andreas Ilegems
