Beste Amerikaanse regisseur (ronde 1): Michael Mann vs. David Fincher

‘David Fincher is min of meer de reden waarom ik als vijftienjarige met film begonnen ben’, aldus Nicolas Karakatsanis, cameraman van ‘Lost Persons Area’, ‘Rundskop’ en ‘The Loft’.

Zestien regisseurs, vijftien duels, één winnaar. In onze zoektocht naar de grootste, nog actieve Amerikaanse regisseur neemt Michael Mann het vandaag op tegen David Fincher, met als ringmeester: Nicolas Karakatsanis, cameraman van ‘Lost Persons Area’, ‘Rundskop’,’The Loft’ en winnaar van de Knack Focus Jo Ropcke Award 2012.

David Fincher is min of meer de reden waarom ik als vijftienjarige met film begonnen ben. Ik was fan van Seven, een film die me heeft geïnspireerd in mijn verdere carrière. De muziek, de sfeer en vooral het visuele palet spraken mij zeer aan. De laatste jaren is mijn enthousiasme voor Fincher wel wat bekoeld. Hij is een heel goede regisseur, maar is iets te technisch bezig. Het is een regisseur met een onmetelijke precisie en een drift voor controle, maar levert daardoor ook films af die een menselijk aspect missen. The Curious Case of Benjamin Button is het meest emotionele dat hij tot nu toe gemaakt heeft, maar toch voel je nog een heel grote afstandelijkheid. Ik zou durven zeggen dat Fincher sterker is als technisch regisseur dan als verhalenverteller, al is hij de laatste jaren meer films op zich beginnen nemen die inhoudelijk meer te bieden hadden. Hij maakt het zichzelf niet gemakkelijk, maar het is wel iemand die afwisselend probeert te werken. Dat kan ik wel appreciëren. Het spijtige is dat hij tegenwoordig veel werkt met scenario’s die niet bijster origineel zijn. Met films als The Girl With The Dragon Tattoo of Benjamin Button denk ik dan: het verhaal is al grotendeels gekend, dus waarom het nog verfilmen?

Van Michael Mann ben ik dan, los van Heat, geen groot fan. Hij heeft zeker kwaliteiten en is een regisseur die echt verhalen wil vertellen, maar zijn manier van regisseren strookt niet onmiddellijk met mijn smaak. Grappige anekdote: tijdens de voorbereiding van Rundskop raadde Michaël R. Roskam mij aan om naar Miami Vice te gaan kijken, omdat de visuele stijl hem wel aanstond. Ik was zo gedegouteerd door die film, vooral dan visueel, dat ik Michaël liet weten dat hij een andere cameraman kon gaan zoeken als hij dat goed vond. Ook bij Public Enemies was het alsof ik naar de repetities van een film was aan het kijken. Heat en The Insider blijven voor mij de enige goede films van Mann. Daarin kent hij nog enige visuele beheersing. Mann is zeer duidelijk een regisseur die zijn eigen stempel heeft en een eigen wereld weet te creëren, maar veelal is het zo esthetisch dat het kitscherig wordt.

De positie van Michael Mann in de filmgeschiedenis lijkt me iets sterker, maar naar eigen voorkeur kies ik toch eerder voor David Fincher. Dat omwille van de visuele connectie die ik heb met Finchers stijl en de invloed die hij op mij had. Mann en Fincher kiezen beide resoluut voor digitale fotografie, waarbij Fincher er het meest weet uit te halen. Hij is iemand die zeer vooruitstrevend is en dingen laat ontwerpen die nog niet gebruikt worden, wat hem een zeker visionair karakter geeft. Digitaal heeft hij ook veel meer smaak en weet hij de aandacht van de kijker te leiden op het scherm.

Het verdict volgens Nicolas Karakatsanis: Mann vind ik meer gelaagd als regisseur, maar toch ga ik voor Fincher omdat ik rekening houd met de toekomst en hoop dat hij toch nog een magnum opus weet af te leveren. Fincher krijgt het voordeel van de twijfel.

Winnaar: David Fincher