Beste Amerikaanse regisseur (Ronde 1): Gus Van Sant vs. Brian De Palma

Hoe denkt ‘Broken Circle’-regisseur Felix Van Groeningen over topregisseurs Gus Van Sant en Brian De Palma’? ‘Persoonlijk kan ik niet om Van Sants ‘Elephant’ heen. Die film heeft zijn plaatsje verovert in mijn top tien.’

Zestien regisseurs, vijftien duels, één winnaar. Knack Focus gaat op zoek naar de grootste, nog steeds actieve Amerikaanse regisseur. Vandaag neemt Gus Van Sant het op tegen Brian De Palma, met als ringmeester Felix Van Groeningen, regisseur van ‘Dagen Zonder Lief’, ‘De helaasheid der dingen’ en ‘The Broken Circle Breakdown’.

Van Sant is moeilijk onder te verdelen onder één bepaalde noemer, omdat hij zeer verschillende dingen gedaan heeft. Van interessante vormexperimenten met acteurs die hij gewoon van de straat plukt tot studiofilms met zijn maatje Matt Damon. Van Sant is een regisseur die zoekt naar creatieve uitdagingen, maar ook zijn plezier kan halen uit het gewoonweg verfilmen van scenario’s. Wat mij zeer aanspreekt in het werk van Van Sant is dat hij zeer ver durft te gaan in zijn experimenten en er echt zijn nek voor uitsteekt. Dat is iets om naar op te kijken, maar dat maakt ook dat hij zowel slechte als goede dingen aflevert. Elephant vind ik geweldig, terwijl Gerry me na drie visies nog steeds niet wist te overtuigen. Hij heeft ook een shot-voor-shot-remake gemaakt van Hitchcocks Psycho. Dan vraag je jezelf af: waarom maakt een mens dat? Verder lijkt Van Sant me ook iemand die zeer goed met acteurs om kan. Simpel gezegd is Van Sant een vakman.

In vergelijking met Van Sant is het oeuvre van Brian De Palma iets eenduidiger. Hij heeft zich als regisseur meer geconcentreerd op thrillers en actiefilms, die vaak visueel heel straf zijn. Hij durft meestal ver gaan in de visuele exploratie van zijn films, wat zich soms ook uit in zeer gewelddadige scènes. Hij heeft zonder twijfel enkele klassiekers afgeleverd en ik bekijk zijn films ook graag, maar veelal is zijn stijl te plat en te bruusk naar mijn smaak. Onlangs heb ik Carlito’s Way nog eens bekeken en heb ik me toch aan enkele dingen liggen storen, plus het feit dat het wat gedateerd overkwam. De Palma wordt ook vaak beticht van het kopiëren van Hitchcock. Ergens komt hij wel in de buurt, maar toch blijft De Palma op dat vlak een kleine jongen. Hij haalt niet dezelfde subtiliteit, maar doet er meestal nog een schepje bovenop. Door het benaderen van die Hitchcockiaanse stijl heeft hij wel straffe cinema gemaakt, enkel blijft het meestal wat aan de oppervlakte hangen. Maar zijn werk is wel zeer consistent.

Als je De Palma en Van Sant vergelijkt zou ik zeggen dat De Palma meer zijn plaats verdient in de filmgeschiedenis, maar persoonlijk kan ik niet om Van Sants Elephant heen. Die film heeft resoluut zijn plaatsje verovert in mijn persoonlijke top tien. De spanning die Van Sant in die film weet te verwerken is ongelofelijk. Hij volgt gewoon enkele individuen waarbij je weet wat er staat te gebeuren. De manier waarop hij shots weet aan te houden, zijn camera beweegt door de gangen van het schoolgebouw en de verschillende verhaallijnen met elkaar doet kruisen maken grootse cinema. Ook weet hij te midden van de horror nog warmte te tonen voor zijn personages. De Palma zijn films blijven mij ook bij, met Blow Out als persoonlijke favoriet, maar zijn niet even fel blijven hangen. Van Sant vind ik als regisseur ook een iets grotere inspiratie.

Het verdict volgens Felix Van Groeningen: De Palma heeft enkele sterke films afgeleverd, maar ik verkies Van Sant omdat hij risico’s durft te nemen en daarmee het medium cinema toch een stapje vooruit weet te helpen.

Winnaar: Gus Van Sant

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content