Berlinale 2016 : Recensie ‘Les premiers les derniers’ van Bouli Lanners

© gf
Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

De nieuwe Bouli Lanners bevat fantastisch desolate landschapsfotografie, geestige dialogen en deadpan acteerprestaties, maar die compenseren niet alle zwakheden in het scenario.

Met de roadmovie Eldorado (2008) en de rivermovie Les géants (2011) bewees de Waalse regisseur Bouli Lanners dat hij een uitstekend oog heeft voor de meest afgelegen hoekjes van het Belgische en Franse landschap.

Voor deze pre-apocalyptische, hedendaagse en droogkomische ‘western’ over twee premiejagers (Lanners zelf en Albert Dupontel) die op zoek gaan naar een gestolen gsm en de zin van het leven, filmde Lanners op en rond het vervallen monorailviaduct van Orléans. Dat levert een fantastisch desolate landschapsfotografie op die Lanners echter regelmatig verknoeit door haar van te veel filters te voorzien.

Wie eind jaren tachtig wel eens in een wagen zat, kent vast nog de donkerblauwe of soms donkergroene zonwerende streep op de bovenkant van de voorruit. Les premiers les derniers zien is als met zo’n wagen naar de drive-in gaan. Bovendien compenseren de geestige dialogen en deadpan acteerprestaties – met bijrollen voor veteranen Michael Lonsdale én Max Von Sydow! – niet alle zwakheden in het scenario.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content