Berlinale 2011: in het spoor van Patrick Duynslaegher

Hoofdredacteur en filmconnaisseur pur sang Patrick Duynslaeger vertoeft nog steeds in Berlijn. Wij volgen zijn avontuur op de Berlinale via Facebook.

Patrick Duynslaegher, 15 februari, 19:24:
Berlinale (Forum) RIGHTEOUSNESS: vanuit filmhistorisch oogpunt is de klein retro van Shibuya Minoru de revelatie van dit festival. Hier heeft hij het over de ethische dilemma’s van allerlei sjachelaars en oplichters in naoorlogs Japan dat er in 1957 kennelijk nog half in puin bij ligt.

Patrick Duynslaegher, 15 februari, 19:33: Berlinale (Competitie) NADER AND SIMIN, A SEPARATION: deze ochtend de film gezien die de Gouden Beer verdient. Meeslepend Iraans drama over echtscheiding die een kettingreactie van noodlottige voorvallen in gang zet die op hun beurt verdeeldheid zaaien en gezinsleden voor ethische dilemma’s plaatsen, dit alles sterk gedomineerd door culturele gebruiken in Moslimland.

Patrick Duynslaegher, 17 februari, 00:42:
Berlinale (Competitie) THE TURIN HORSE: de trailer onthult niet veel maar de nieuwste van Béla Tar is precies wat je van de Hongaarse meester kan verwachten: radicaal minimalistisch, deprimerend, zwaar op de hand, tegelijk provocerend banaal en monotoon, maar ook hypnotiserend en bezwerend. Stilistische krachttoer en must voor cinefielen van de harde lijn.

Patrick Duynslaegher, 17 februari, 00:51:
Berlinale (Panorama) HOW ARE YOU: boeiende docu van het Deense kunstenaarspaar Elmgreen & Dragset die naast het paviljoen van de Noorse landen en Denemarken op de jongste Biennale van Venetië op een steenworp van de Filmfestivalsite een monument ontwierpen ter ere van de homoseksuelen die tijdens het Nazisme werden vervolgd (rechtover het Holocaust Memorial).



Patrick Duynslaegher, 17 februari, 00:59:Berlinale (Forum) THE DAYS OF EVIL WOMEN (1958). Shibuya Minoru is duidelijk van alle markten thuis, maar deze gitzwarte hysterische zwarte komedie in kleur en Cinemascope is toch beduidend minder sterk dan de beklemmende sociale kronieken in zwart-wit van de voorbije dagen.

Patrick Duynslaegher, 17 februari, 01:04:Berlinale (Forum) MOZU-THE SHRIKES (1961) De uitbundige kleuren en luxueuze Cinemascope maken het contrast met de pijnlijke menselijke conflicten (vooral tussen een hoererende moeder en haar ongerepte dochter) en de schrijnende taferelen van exploitatie en survival, des te sterker in dit relatief ingetogen melodrama van de flamboyante Shibuya Minoru.

Patrick Duynslaegher, 13 hours ago: BERLINALE. Gisteren en vandaag was het in het officiële programma van de Berlinale weer middelmatigheid troef. Een overzichtje van wat u allemaal rustig mag gemist hebben:

Patrick Duynslaegher, 13 hours ago:Berlinale (competitie) OUR GRAND DESPAIR. Even ongeloofwaardige als frustrerende relatiekroniek van de Turkse regisseur Seyfi Teoman over vriendenpaar dat rouwende jonge vrouw opvangt. Of het alleen maar over platonische vriendschap gaat of meer, wordt nooit duidelijk en zet een verder vervelende film helemaal op losse schroeven.

Patrick Duynslaegher, 13 hours ago:Berlinale (Buiten competitie) MEIN BESTER FEIND: de Duits/Oostenrijkse cinema heeft het nog altijd moeilijk met het Naziverleden, zo blijkt ook weer uit dit belachelijk kwajongensavontuur waarin twee boezenvrienden _ een goede Jood en een kwaaie SS’er _ voortdurend van identiteit wisselen, met allerlei ridicule rocamboleske verwikkelingen tot gevolg.

Patrick Duynslaegher, 12 hours ago:

Berlinale (Special) LATE BLOOMERS: William Hurt is miscast, Isabella Rossellini is oké als echtpaar dat de zestig nadert en ruziet over het al dan niet aanvaarden van hun rijpe leeftijd vooraleer ze voorgoed het rusthuis opzoeken en ‘de incontinente zombies’ vervoegen. Compleet gekunstelde, inconsequente en onnozele romcom van Julie Gavras.

Patrick Duynslaegher, 12 hours ago: Berlinale (Competitie) WER WENN NICHT WIR: reconstructie in saaie docudrama stijl van een vroeg hoofdstuk uit de geschiedenis van het Duits terrorisme, met veel nadruk op het liefdesleven van de zwaar gestoorde Gudrun Ensslin. Regisseur Andres Veiel neemt zogezegd geen standpunt in maar door de terreurdaden zelf nooit te laten zien, verheerlijkt hij indirect zijn radicale idioten.

Patrick Duynslaegher, 12 hours ago: Berlinale (Competitie) ODEM: bijzonder stuntelige mix van pseudo-aanklacht van traumatisch incident tijdens de eerste Intifada, pretentieus flashback onderzoek naar de relativiteit van de waarheid en psychologische thriller rond ’the lesbian friend from hell.’ Regisseur Jonathan Sagal lijkt geen flauw benul te hebben waar hij mee bezig is.

Patrick Duynslaegher, 9 hours ago: Berlinale (Competitie) COME RAIN COME SHINE. Toch één prima film in competitie de laatste dagen, van de Koreaan Lee Yoon-ki. Het gededramatiseerd relaas van de dag dat een jong echtpaar uit elkaar gaat:geen zware psychologische conflicten maar een ragfijn suggereren van een weefsel van complexe gevoelens en knap gebruik van ruimte en decor.

Patrick Duynslaegher, 9 hours ago: Berlinale (Forum) A GOOD MAN, A GOOD DAY (1961). Matige film in de Shibuya Minoru cyclus: zedenkomedie in kleur en Scope over nakend huwelijk van de dochter van een excentrieke universiteitsprof. Mix van sentimentaliteit, melodrama, satire en sociale kritiek werkt niet altijd; je vraagt je ook af hoe veel je door de culturele verschillen als westerse toeschouwer mist.

Patrick Duynslaegher, 9 hours ago: BERGMAN EXPO IN BERLIJN: in een van de stukken uit de correspondentie van Ingmar Bergman op een prima tentoonstelling in het Berlijnse Museum Für Film und Fernsehen haalt de Zweedse regisseur flink uit naar filmfestivals en noemt hij Cannes ‘a meatmarket’ en ‘a dreadful place of mental humiliation.’