‘Awardshows zijn de kuise versies van celebrity sex tapes’: Dave Mestdach voorspelt de Golden Globes voor film

Eline Van Lancker Medewerker Knack Focus.be en Knack Weekend.be

Het is geen geheim dat Knack Focus-filmcriticus Dave Mestdach niet erg happig is op prijsuitreikingen als de Golden Globes. ‘Hollywood slaat er publiekelijk aan het masturberen’, zegt hij daarover. En toch trof hij bij de genomineerden enkele aanraders aan.

BESTE FILM

Drama: Hell Or High Water, Lion, Manchester By The Sea, Moonlight, Hacksaw Ridge

Komedie/ Musical: 20th Century Women, Deadpool, Florence Foster Jenkins, La La Land, Sing Street

La La Land, met Emma Stone en Ryan Gosling.
La La Land, met Emma Stone en Ryan Gosling.

DAVE MESTDACH: Naar aloude gewoonte wordt de categorie voor beste film bij de Golden Globes opgedeeld in ‘drama’ en ‘komedie’. Een artificiële constructie. Charlie Chaplin zei ooit: ‘Life is a tragedy when seen in close-up, but a comedy in long-shot.’ Om maar te zeggen dat komedie en drama zelden strikt van elkaar te scheiden zijn. Er zijn ook heel wat goede films die door deze opdeling ontbreken. Arrival, bijvoorbeeld: een zeer goede sciencefictionfilm van Denis Villeneuve. Maar pure genrecinema heeft het van oudsher moeilijk om awards in de wacht te slepen. Ook enkele andere toppers ontbreken: Silence van Martin Scorsese, American Honey van Andrea Arnold en Jackie van Pablo Larrain.

De films die de selectie haalden, vind ik wel enigszins te verdedigen. Moonlight is een grote kanshebber. De film volgt een zwarte jongen die worstelt met zijn homeseksualiteit en sluit goed aan bij de huidige tijdsgeest. Op een impliciete, niet-agressieve, tedere manier zegt hij iets over de triomf van Trump en bewegingen als #OscarsSoWhite. De film is ook vrij artistiek, esthetiserend, bevreemdend ook. Niet zomaar een crowd pleaser, dus. En heel wat anders dan de gewoonlijke Hollywood-goes-gay-fanfare waarbij Tom Hanks en Denzel Washington elkaar zedig kussen van op een meter afstand, zie Philadelphia, uit 1993.

Bij de komedies kies ik voor de nu al immens populaire musical La La Land van Damien Chazelle, die vorig jaar op de filmfestivals van Venetië en Toronto al in de prijzen viel. Het is een mooie, sprankelende film die zich inschrijft in de Hollywoodtraditie van de modernistische musical uit de jaren vijftig en zestig. In tegenstelling tot postmodernistische jukebox-musicals à la Moulin Rouge, grijpt Chazelle hier terug naar de klassieke ingrediënten: gekunstelde decors, liedjes met choreografieën, een zingend koppel… Je ziet dat Chazelle zelf een liefhebber is van het genre, en dat komt de film ten goede.

BESTE ACTRICE

Drama: Amy Adams (Arrival), Jessica Chastain (Miss Sloane), Isabelle Huppert (Elle), Ruth Negga (Loving), Nathalie Portman (Jackie)

Komedie/Musical: Annette Bening (20th Century Women), Lily Collins (Rules Don’t Apply), Hailee Steinfeld (The Edge of Seventeen), Emma Stone (La La Land), Meryl Streep (Florence Foster Jenkins)

Bijrol: Naomi Harris (Moonlight), Nicole Kidman (Lion), Octavia Spencer ( (Hidden Figures), Michelle Williams (Manchester By The Sea), Viola Davis (Fences)

Isabelle Huppert en regisseur Paul Verhoeven op de première van Elle
Isabelle Huppert en regisseur Paul Verhoeven op de première van Elle© REUTERS

MESTDACH: Ik overdrijf natuurlijk een beetje, maar acteurs zijn in principe marionetten; decorstukken die gewoon moeten doen wat de regisseur hen vraagt. De deïficatie van acteurs vind ik overdreven. Waarom hechten we niet evenveel belang aan een goede monteur, die het ritme en de hartslag van een film bepaalt? Of aan een cinematograaf, die beelden boetseert met licht? Robert Mitchum zei ooit: als Lassie kan acteren, dan ik ook. Acteren is je tekst onthouden en niet tegen het meubilair aanlopen. Hadden maar meer acteurs de no-nonsense-mentaliteit van de onvolprezen Mitchum.

En toch: ik heb veel respect voor Isabelle Huppert, de enige niet-Amerikaanse actrice op leeftijd in het lijstje. In Hollywood word je meestal tegen je veertigste afgedankt. De enige die dan overschiet, is Meryl Streep. Zij moet dan plots alle oudere vrouwenrollen vertolken. Gelukkig is dat niet zo in Frankrijk, waar de inmiddels 65-jarige Huppert al 45 jaar in het vak zit. Al heel haar carrière lang trekt ze zich geen bal aan van politieke correctheid en heeft ze werkelijk elk soort rol gespeeld, van een perverse pianolerares tot een nymfomane non. Hier is ze genomineerd voor haar rol in Elle van Paul Verhoeven, een heerlijk foute én stoute thrillerkomedie over een vrouw die al dan niet uit vrije wil verkracht wordt.

Ook Amy Adams is een grote kanshebber om in de prijzen te vallen. Ze speelde mee in twee prima films: Nocturnal Animals van Tom Ford en Arrival, waarin haar personage echt cruciaal is. Voor haar was het een boerenjaar.

BESTE ACTEUR

Drama: Casey Affleck (Manchester By The Sea), Joel Edgerton (Loving), Andrew Garfield (Hacksaw Ridge), Viggo Mortensen (Captain Fantastic), Denzel Washington ( (Fences)

Komedie/Musical: Colin Farell (The Lobster), Ryan Gosling (La La Land), Hugh Grant (Florence Foster Jenkins), Jonah Hill (Wardogs), Ryan Reynolds (Deadpool)

Bijrol: Mahershala Ali (Moonlight), Jeff Bridges (Hell Or High Water), Simon Helberg (Florences Foster Jenkins), Dev Patel (Lion), Aaron Taylor-Johnson (Nocturnal Animals)

Casey Affleck en tegenspeelster Michelle Williams op de première van Manchester By The Sea
Casey Affleck en tegenspeelster Michelle Williams op de première van Manchester By The Sea© REUTERS

MESTDACH: Hoewel Casey Affleck eerder dit jaar nog verwikkeld raakte in een breed uitgesmeerd verkrachtingsschandaal, wordt zijn naam genoemd als grote favoriet voor zowel de Oscars als de Golden Globes, danzij zijn rol in Manchester By The Sea. Dat is een mooi, beheerst sentimenteel, on-Hollywoodiaans drama. Sowieso is Casey Affleck al jaren de interessantste van de twee Afflecks. Terwijl Ben de afgelikte golden boy uit Hollywood is, belichaamt Casey de getormenteerde working class-held. Hij heeft altijd gekozen voor auteurscinema, en zal dat de rest van zijn carrière blijven doen. Ik weet niet of de Academy hem straks, na de controverse, een Oscar zal gunnen, maar aangezien de jury van de Golden Globes bestaat uit journalisten – een beroepscategorie die doorgaans minder last heeft van morele reflexen – zou een Golden Globe wel kunnen lukken.

BESTE REGISSEUR

Damien Chazelle (La La Land), Tom Ford (Nocturnal Animals), Mel Gibson (Hacksaw Ridge), Barry Jenkins (Moonlight), Kenneth Lonergan (Manchester By The Sea)

Regisseur Barry Jenkins van 'Moonlight'
Regisseur Barry Jenkins van ‘Moonlight’© REUTERS

MESTDACH: De genomineerden in de categorie beste regisseur zijn dezelfde als die in de categorie beste film. Logisch, want als je werkelijk gelooft dat cinema de persoonlijkheid van een regisseur reflecteert, dan kan je de beste film onmogelijk van de beste regisseur loskoppelen. De beste regisseur maakte toch ook de beste film, dus waarom die opsplitsing?

Geen enkele van deze regisseurs heeft een waar meesterwerk gemaakt, of een eigen stempel gedrukt à la pakweg Martin Scorcese. Wel hebben ze alle vijf onmiskenbaar talent. Ik tip Barry Jenkins voor Moonlight, met Mel Gibson als runner-up voor Hacksaw Ridge. Voor Gibson is het een soort rehabilitatie, nadat hij tien jaar lang op het strafbankje zat door zijn racistische scheldpartijen. Tom Ford kan het ook worden. De modegoeroe was eerder al genomineerd voor A Single Man, zijn vorige film.

BESTE NIET-ENGELSTALIGE FILM

Divines (Frankrijk), Elle (Franrkijk), Neruda (Chili), The Salesman (Iran, Frankrijk), Toni Erdmann (Duitsland)

'Awardshows zijn de kuise versies van celebrity sex tapes': Dave Mestdach voorspelt de Golden Globes voor film
© Toni Erdmann

MESTDACH: Een groot deel van deze films viel op internationale filmfestivals al in de prijzen. En sorry hoor, een Gouden Leeuw, Palm of Beer winnen is veel relevanter dan een Golden Globe. Op een groot filmfestival als dat van Venetië, Cannes of Berlijn moet je tenminste eerst door een jury van kenners geselecteerd worden, om daarna door een andere jury van kenners beoordeeld te worden. Alleen ligt het popcorn- en glamourgehalte daar natuurlijk lager dan bij de Golden Globes of de Oscars, wat de buitenproportionele aandacht voor die twee laatste verklaart. Die awardshows zijn de kuise versies van celebrity sex tapes; Hollywood slaat er publiekelijk aan het masturberen.

Ik zou hier voor Toni Erdmann gaan, al sinds de wereldpremière in Cannes een echte critic’s darling. Het is een Duitse komedie, maar er zit ook sociale satire en een tragische ondertoon in. Mensen die hem zien, en zeker Amerikanen, kunnen zich dus op de borst kloppen en denken dat ze een zware intellectuele inspanning aan het leveren zijn, terwijl ze eigenlijk naar een lichte, vlot verteerbare film zitten te kijken. Puur visueel is er niets bijzonders aan. Wat dat betreft is Elle van Paul Verhoeven veel beter. In principe is het gewoon een drie uur durend relaas van een vader die zijn dochter komt ambeteren op haar werk en met een scheetzak rondloopt. Maar net omdat hij zo indefinieerbaar is, is het toch een goede film. In België alleen al gingen er 45.000 mensen naar kijken. Dat is bijna de weide van Tomorrowland! Om maar te zeggen: het publiek lust heus niet alleen blockbusters. Het heeft een bredere, diversere smaak dan populisten vaak beweren.

De Golden Globes worden op 8/1 in Beverly Hills uitgereikt. In de nacht van 8 op 9/1 live te zien bij Telenet Play More.

Lees ook: ‘Stranger Things mag winnen’: onze tv-man blikt vooruit op de Golden Globes.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content